ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Οι ψηλοί παίκτες στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και γενικώς στο Ελληνικό μπάσκετ σπανίζουν. Πόσο μάλλον εκείνοι που μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές και να πάρουν στις πλάτες τους ομάδες που έχουν βλέψεις.
Και επειδή, οι κοντοί έχοντας την περισσότερη ώρα την μπάλα στα χέρια τους γίνονται αυτόματα και πρωταγωνιστές, όταν μια ομάδα καταφέρνει να ανέβει στη Γ’ Εθνική με βασικό πρωταγωνιστή το 5αρι της, όταν μάλιστα ψηφίζεται από κόσμο, προπονητές-παράγοντες-παίκτες ως ο M.V.P. της χρονιάς, τότε ο λόγος ανήκει δικαιωματικά στον Δημήτρη Τριανταφύλλου, πρωταθλητή με τον Άρη Θήβας!
Ο Ευβοιώτης ψηλός, στην καλύτερη χρονιά της μπασκετικής του καριέρας τα πήρε όλα και…δεν έφυγε, αλλά παρέμεινε στους ‘κιτρινόμαυρους’ επιστρέφοντας και πάλι στη Γ’ Εθνική μετά τα 4 φοιτητικά χρόνια στη Λάρισα.
Γεννημένος 31 Μαρτίου 1986, ξεκίνησε το μπάσκετ από την ακαδημία του Βασιλικού αλλά μετά από κάποια χρόνια τα παράτησε.
Μια τυχαία συνάντηση στο δρόμο με τον πρώτο προπονητή του, τον Κώστα Σκουμπρή, ήταν η αιτία του come back, της ολικής επαναφοράς στο χώρο του μπάσκετ…Ο Σκουμπρής τον ρώτησε αν παίζει μπάσκετ, ο ψηλός απάντησε αρνητικά, εκείνος τον έκραξε και του είπε την ατάκα: ‘αν ήσουν γιος μου θα σε είχα κάνει play-maker’.
Αυτή η κουβέντα ήταν αρκετή για να επηρεαστεί ο Τριανταφύλλου και να ξεκινήσει η διαδικασία επιστροφής. Η πρώτη συνάντηση έγινε στην ΑΓΕΧ με προπονητή τότε τον Γιάννη Τσαούση, εκεί κόλλησε το…μικρόβιο και ξεκίνησε και πάλι το μπάσκετ με την εφηβική ομάδα, ενώ από την επόμενη σεζόν έκανε προπονήσεις και με την αντρική ομάδα που τότε έπαιζε στην Α2 με προπονητή τον Μίσσα.
Η εισαγωγή του στο ΤΕΙ Λάρισας ως μηχανολόγος-μηχανικός, τον έφερε στα μπασκετικά μονοπάτια της Β. Ελλάδας, παίζοντας τότε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής. Αρχικά για 2+2 χρόνια στην Ε.Α.Λάρισας και τον Αστέρα Λάρισας όπου μεταξύ άλλων γνώρισε τον Γιάννη Λάππα μετέπειτα αρχηγό του Άρη Θεσσαλονίκης με συμμετοχές στην Α1, αλλά και τον κόουτς Ζάχο που τον έστειλε μετά το τέλος των σποδών του στον Ιωνικό Ν.Φ. στη Β’ Εθνική τότε. Το στρατιωτικό όμως στάθηκε ανασταλτικός παράγοντας και έτσι συνδύασε το στρατιωτικό βοηθώντας παράλληλα τον ξάδερφό του Γ. Μπρούζο, αγωνιζόμενος στον ΠΑΣ Χαλκίδας.
Επόμενη στάση στον Τελεθριακό, με τον ψηλό να έχει μια άψογη συνεργασία όπως λέει με τον πρόεδρο Στέφανο Παπανδρέου αλλά και με όλους τους συμπαίκτες της τότε ομάδας του, για να καταλήξει στον Άρη Θήβας με τη γνωστή συνέχεια και την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το δεύτερο του Τριανταφύλλου στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ, καθώς είχε σηκώσει κούπα και με τον Γ.Σ.Χαλκίδας με προπονητή τον Βελισσαράκο!
Πάμε λοιπόν στο δια ταύτα, με τον Τριανταφύλλου να μιλάει για τη δική του πορεία, τους στόχους προσωπικούς και ομαδικούς, για τα σημεία εκείνα που χρίζουν βελτίωσης, για τον πρόεδρο, τους αγώνες με την Άμφισσα, για το πότε φοβήθηκε, για τον καλύτερο συμπαίκτη, αλλά και για το επεισόδιο με τον Λούπουλ στον 5ο τελικό, όπως και το πως…έσωσε τον Ξετρίχη στο προπέρσινο ματς του Τελεθριακού με το Σχηματάρι!
‘Είναι κάποιοι πρώην προπονητές μου που με…κράζουν ακόμα που δεν προχώρησα όπως πίστευαν ότι μπορούσα’
ΕΡ: Είσαι ευχαριστημένος από την πορεία σου στο μπάσκετ όλα αυτά τα χρόνια;
Δ.Τ.: ‘Θα μπορούσα να είχα κάνει πολλά περισσότερα πράγματα. Αλλά δεν μετανιώνω για κάτι. Το πρώτο πράγμα που με απασχολούσε ως φοιτητής ήταν να πάρω το πτυχίο μου. Αν το είχα κυνηγήσει ίσως να είχα καταφέρει περισσότερα. Είναι κάποιοι πρώην προπονητές μου που με…κράζουν ακόμα που δεν προχώρησα όπως πίστευαν ότι μπορούσα’.
ΕΡ: Η φετινή χρονιά με τον Άρη που συνοδεύτηκε και με το πρωτάθλημα ήταν η καλύτερη σου;
Δ.Τ.: ‘Όταν πρωτοπήγα στον Άρη ο Χρήστου είχε ένα ερωτηματικό για μένα. Σκεφτόταν, πως αυτός δεν έκανε προπονήσεις στον Τελεθριακό, τι θα κάνει τώρα εδώ…’
ΕΡ: Στον Τελεθριακό δεν πήγαινες για προπόνηση;
Δ.Τ.: ‘Πήγαινα 1-2 φορές την εβδομάδα. Δεν είναι ότι δεν είχα όρεξη για μπάσκετ, ήταν πολύ κουραστικό το πήγαινε-έλα. Να φανταστείς, στην προετοιμασία ανέβαινα 3 φορές την εβδομάδα στην Ιστιαία μετά τη δουλειά. Έφευγα στις 6 μ.μ. και γύρναγα σπίτι μου στις 12 το βράδυ’.
ΕΡ: Πάμε στον Άρη, κάτι ξεκίνησες να λες προηγουμένως για τον Χρήστου…
Δ.Τ.: ‘Με το που πήγα είχαν τις αμφιβολίες, με είχαν για τεμπέλη. Με πιάνουν και μου λένε: ‘Έχεις όρεξη να παίξεις μπάσκετ;’ Τον έπιασα τον κόουτς εξ αρχής και του εξήγησα πως έχω όρεξη για μπάσκετ. Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία πέρυσι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Κάπως έτσι ξεκίνησε λοιπόν η χρονιά. Να ξέρεις πέρα από την πλάκα, πως το μπάσκετ το αγαπάω, έχω μεγάλη όρεξη, έχω αφήσει πολλά πράγματα στη ζωή μου για το μπάσκετ και θα συνεχίσω να παίζω για όσα χρόνια ακόμα μπορώ. Μπορεί να μην έκανα τη σούπερ καριέρα αλλά παθιάζομαι πολύ με το μπάσκετ, είναι κάτι που το αγαπάω’.
‘O πρόεδρος είναι ντόμπρος άνθρωπος και εμένα μου αρέσουν οι άνθρωποι με αυτό τον χαρακτήρα, που ότι έχουν να σου πουν, θα το κάνουν μπροστά σου’
ΕΡ: Στον Άρη έδεσες πάντως, συνεχίζεις και για 2η χρονιά, τι σε κράτησε κοντά στην ομάδα της Θήβας;
Δ.Τ.: ‘ Έχω πολύ καλή άποψη για όλος τους ανθρώπους της ομάδας. Ιδιαίτερα δε, για τον πρόεδρο τον Γ. Ματσαγγούρα που τον εκτιμώ ιδιαιτέρως. Με έπιασε με το καλημέρα πέρυσι και μου λέει ‘Δημήτρη, εγώ εδώ σε έφερα για να πάρουμε το πρωτάθλημα’. Του απάντησα ‘Πρόεδρε, για αυτό το λόγο, ήρθα. Και να είσαι σίγουρος πως θα το πάρουμε το πρωτάθλημα’. Αυτό ήταν. Τα βρήκαμε από την αρχή, ο πρόεδρος είναι ντόμπρος άνθρωπος και εμένα μου αρέσουν οι άνθρωποι με αυτό τον χαρακτήρα, που ότι έχουν να σου πουν, θα το κάνουν μπροστά σου. Παρότι είχα και άλλες προτάσεις πέρυσι, αποφάσισα να πάω στον Άρη και αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω, δεν το έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή’.
ΕΡ: Για να γυρίσουμε λίγο στο πέρυσι, η χρονιά για σένα δεν ξεκίνησε καλά, με ένα τραυματισμό που σε κράτησε εκτός με το καλημέρα…
Δ.Τ.: ‘Ναι, ξεκίνησα στραβά πέρυσι. Έσπασα τον παράμεσο, έκανα χειρουργείο και μπήκα στην προετοιμασία αρκετά αργότερα από τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου. Στην πορεία της σεζόν, το έσπασα και πάλι το ίδιο δάκτυλο στο ίδιο σημείο, σε ένα αγώνα με τον Αίαντα Αυλίδας, δύο φορές μέσα σε ένα εξάμηνο!’
‘O Τσοπανέλης είναι πάρα πολύ καλός, αυτός να μου το θυμηθείς θα παίξει καλό μπάσκετ’
ΕΡ: Είπες προηγουμένως, πως πίστευες εξ αρχής στην άνοδο στη Γ’ Εθνική. Δεν κλονίστηκε αυτή η πίστη σου στη διάρκεια της σεζόν; Δεν φοβήθηκες ας πούμε με τους συνεχόμενους τραυματισμούς, ή όταν η Μαλεσίνα σας κέρδισε, κάλυψε και τη διαφορά και σας έριξε από την 1η θέση;
Δ.Τ.: ‘Η αλήθεια είναι πως με τους τραυματισμούς ανησυχήσαμε όλοι μας. Ιδίως με τον Γκόλια, ήταν πολύ σημαντικός παίκτης για εμάς. Αλλά και ο Ψαριανός, ο Νικολάου, κάθε εβδομάδα χάναμε και από ένα παίκτη. Και εκεί που λέγαμε ποιοι θα μείνουμε να παίξουμε, εκεί που είχαμε υπερπλήρες ρόστερ με δύο παίκτες σε κάθε θέση, έγινε η μεγάλη μαγκιά, μπήκαν οι πιτσιρικάδες από το πουθενά αντικαθιστώντας επάξια όλους τους τραυματίες. Με το πέρασμα του χρόνου οι μικροί πήραν θάρρος και στο τέλος έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας. Και στους τελικούς μπήκαν μέσα πήραν ρόλο και έπαιξαν. Είναι 2-3 παιδιά, πολύ καλοί παίκτες, που έχουν μέλλον. Ο Ματσαγγούρας, ο Στρατέλος, ο Τσοπανέλης είναι πάρα πολύ καλός, αυτός να μου το θυμηθείς θα παίξει καλό μπάσκετ. Οι πιτσιρικάδες, ήταν η μπαταρία μας, όπως τους έλεγα χαρακτηριστικά’.
‘Συνέχιζε ο Μητρόπουλος, έμπαινε στη ρακέτα, λέω δεν γίνεται, θα τον μαρκάρουν! Δεν του έκλεισαν ποτέ το δεξί χέρι, μπήκε μέχρι μέσα έβαλε το καλάθι, κερδίσαμε’
ΕΡ: Στον πρώτο τελικό με την Άμφισσα ξεκινάει το ματς και μένετε πίσω με 18 πόντους. Τι σκέφτηκες εκείνη την ώρα;
Δ.Τ.: ‘Ξέρεις πότε φοβήθηκα και είπα, πάει το χάσαμε το ματς; Στον αγώνα της κανονικής διάρκειας με την Άμφισσα στην έδρα μας, όταν κερδίσαμε στην εκπνοή με καλάθι του Μητρόπουλου. Πήρε τη μπάλα ο Γιάννης, κατέβασε με το δεξί χέρι, λέω, δεν μπορεί θα τον μαρκάρουν. Συνέχιζε ο Μητρόπουλος, έμπαινε στη ρακέτα, λέω δεν γίνεται, θα τον μαρκάρουν! Δεν του έκλεισαν ποτέ το δεξί χέρι, μπήκε μέχρι μέσα έβαλε το καλάθι, κερδίσαμε! Αυτό ήταν το κομβικό σημείο της χρονιάς για εμάς. Γιατί, εάν χάναμε, θα ήμασταν 0-2 με την Άμφισσα στα playoffs και με μειονέκτημα έδρας, άντε κάνε 3 νίκες μετά’.
‘Στον αγώνα με την Άμφισσα, είχα σπασμένο δάκτυλο και με περίμεναν όλοι να γυρίσω 3 εβδομάδες αργότερα. Σκάω λοιπόν, μια ωραία Παρασκευή, στο κλειστό της Θήβας με γύψο στο δάκτυλο και λέω: ‘Γεια σας, ήρθα να κάνω προπόνηση, αύριο παίζω’
ΕΡ: Αν σε ρωτήσω, για τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία σου μέσα στο γήπεδο, ποια θα διάλεγες;
Δ.Τ.: ‘Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά. Επειδή είμαι πολύ ανταγωνιστικός στο παρκέ, παθιάζομαι και αυτό έχει και τα καλά και τα άσχημα. Στον αγώνα με την Άμφισσα για παράδειγμα, είχα σπασμένο δάκτυλο και με περίμεναν όλοι να γυρίσω 3 εβδομάδες αργότερα. Σκάω λοιπόν, μια ωραία Παρασκευή στο κλειστό της Θήβας με γύψο στο δάκτυλο και λέω: ‘Γεια σας, ήρθα να κάνω προπόνηση, αύριο παίζω’. Όντως, την άλλη μέρα κάθισα στον πάγκο, μου λέει ο Χρήστου, ‘Δημήτρη εύχομαι να μην χρειαστεί να παίξεις’. Τελικά χρειάστηκε, μπήκα μέσα έβαλα και 11 πόντους με τον νάρθηκα, ούτε εγώ δεν ξέρω πως τους έβαλα εκείνη τη μέρα. Αυτό το πείσμα βγαίνει σε καλό, βγαίνει όμως και σε κακό. Το αρνητικό είναι πολλές φορές χαλάει το μυαλό μου, εκνευρίζομαι, πρώτα με τον εαυτό μου, με ότι έχει να κάνει με εμένα. Επίσης, αν ήμουν λιγότερο οξύθυμος θα ήταν καλύτερο πρώτα για μένα, θα ήμουν πιο συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Τώρα στα θετικά που ρώτησες, νομίζω πως μπορώ να παίξω καλά στο λόου ποστ. Πρέπει πάντως να βελτιώσω και την αθλητικότητα μου και θα τα καταφέρω μέσα από τη δουλειά, αισθάνομαι πως με τη δουλειά μπορώ να κάνω τα πάντα’.
‘Εννοείται πως το μετάνιωσα. Ήταν μια κακή αντίδραση, πάνω στην ένταση του τελικού, δεν ήθελα να του πετάξω τη μπάλα στα μούτρα, δεν στόχευσα επίτηδες τον Λούπουλ, την πέταξα χωρίς να ξέρω που πάει’
ΕΡ: Ανέφερες προηγουμένως ως αρνητικό στοιχείο τον εκνευρισμό, το γεγονός ότι αυτό σου χαλάει το μυαλό. Θα σε γυρίσω πίσω, στον τελευταίο τελικό με την Άμφισσα και στην αντίδραση σου να πετάξεις τη μπάλα στον Λούπουλ. Έχεις μετανιώσει για αυτή την κίνηση;
Δ.Τ.: ‘Εννοείται πως το μετάνιωσα. Ήταν μια κακή αντίδραση, πάνω στην ένταση του τελικού, δεν ήθελα να του πετάξω τη μπάλα στα μούτρα, δεν στόχευσα επίτηδες τον Λούπουλ, την πέταξα χωρίς να ξέρω που πάει. Προερχόμασταν από ένα αγώνα στην Άμφισσα που πήγαμε να παίξουμε μπάσκετ και φάγαμε ξύλο κάτω από το καλάθι. Καθίσαμε όλη η ομάδα εκείνη την εβδομάδα, πριν τον τελευταίο τελικό και είπαμε πως πρέπει να βάλουμε μεγαλύτερη δύναμη στο παιχνίδι μας, να παίξουμε στην επαφή. Πάνω στην ένταση και την πίεση του αγώνα, σε μια καθαρά αυθόρμητη κίνηση πέταξα τη μπάλα, επαναλαμβάνω όχι συγκεκριμένα στον Λούπουλ, δεν έχω άλλωστε κάτι μαζί του. Στο τέλος του αγώνα μάλιστα τότε, πήγα και του ζήτησα συγνώμη, άσχετα αν εκείνος δεν τη δέχθηκε. Ήταν μια λάθος κίνηση που όμως δεν έγινε εσκεμμένα. Ήταν μια κακή συμπεριφορά. Και στο λέω εγώ, που στο παρελθόν έχω δεχθεί συγνώμη από αντίπαλο που είχε έρθει εσκεμμένα να με χτυπήσει στο δάκτυλο που ήταν σπασμένο. Και τη δέχθηκα τη συγνώμη του’.
‘Όταν είδα ότι όλοι οι υπόλοιποι πήγαιναν προς το μέρος του Νίκου (Ξετρίχη) έπεσα από πάνω του για να τον γλιτώσω, να μην τον χτυπήσουν. Όταν είδαν ότι έπεσα από πάνω του, για να μην με χτυπήσουν τη γλίτωσε εκείνος’
ΕΡ: Στο παρελθόν πάντως, έχεις προστατεύσει και αντιπάλους σου. Ο Ξετρίχης για παράδειγμα πρόπερσι στην Ιστιαία, πρέπει να σου…χρωστάει τη ζωή του, σε εκείνο τον περιβόητο αγώνα του Τελεθριακού με τον Ερμή Σχηματαρίου…
Δ.Τ.: ‘Με το Νίκο είμαστε πολύ καλοί φίλοι, είναι καλό παιδί αλλά είναι και…τρελοκομείο, αδικεί πάνω απ’ όλα τον εαυτό του. Τότε, στο σκηνικό που είχε γίνει, δεν ήξερα αν πρέπει να τον χτυπήσω ή να τον προστατεύσω (γέλια)… Δεν μου πήγαινε να τσακωθώ με τα παιδιά από το Σχηματάρι, με τους περισσότερους είμαστε χρόνια φίλοι. Να τσακωθώ με ποιον, με τον Τσαούση που τον είχα προπονητή όταν ήμουν παιδάκι, με τον Γυφτονικολό που είμαστε στην ίδια γειτονιά και τα λέμε κάθε μέρα, με τον Νικαλέξανδρο (Αγγελέτο) που κάνουμε παρέα πόσα χρόνια, με τον Γρηγοράκη; Με όλα τα παιδιά έχω πολύ καλές σχέσεις. Όταν είδα ότι όλοι οι υπόλοιποι πήγαιναν προς το μέρος του Νίκου (Ξετρίχη) έπεσα από πάνω του για να τον γλιτώσω, να μην τον χτυπήσουν. Όταν είδαν ότι έπεσα από πάνω του, για να μην με χτυπήσουν τι γλίτωσε εκείνος. Και ακόμα δεν με έχει ευχαριστήσει, να ξέρεις. Ούτε ένα τηλέφωνο για ευχαριστώ δεν με πήρε τότε (γέλια)…’
ΕΡ: Ποιος είναι ο καλύτερος, ο ιδανικός συμπαίκτης που είχες στα χρόνια που παίζεις μπάσκετ;
Δ.Τ.: ‘Ο Γιώργος Ρουμελιώτης. Είχα συμπαίκτες που ήταν καλύτεροι μπασκετικά από τον Γιώργο, όπως σου είπα πριν για τον Λάππα που έπαιξε στον Αρη και χρόνια στην Α1, αλλά με τον Γιώργο βρισκόμασταν μέσα στο γήπεδο με κλειστά μάτια’.
ΕΡ: Την επόμενη χρονιά με τον Άρη τι πρόβλεψη κάνεις; Η ομάδα έχει κάνει καλές μεταγραφικές κινήσεις, πιστεύεις ότι μπορεί ακόμα και να πρωταγωνιστήσει;
Δ.Τ.: ‘Πρώτα πρέπει να εξασφαλίσουμε την παραμονή το συντομότερο δυνατό, μην ξεχνάμε πως είμαστε μια νεοφώτιστη ομάδα. Δεν το γνωρίζω το επίπεδο, αλλά πιστεύω πως αν είμαστε υγιείς, με το ρόστερ που έχουμε και με τον προπονητή μας που από ότι είδα στη μεταβατική περίοδο είναι καλός, νομίζω πως θα πάμε καλά. Πάντα είμαι αισιόδοξος και αυτό πηγάζει από μέσα μου. Πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και όσο είμαι καλά θεωρώ πως μπορεί να πάει και η ομάδα μου αντίστοιχα καλά. Μέχρι στιγμής, σε όποια ομάδα έχω παίξει, αυτό πάντα έβγαινε μέσα στο γήπεδο’.
ΕΡ: Ποιες είναι οι μπασκετικές σου φιλοδοξίες;
Δ.Τ.: ‘Συμβαδίζουν με την πορεία του Άρη. Σε όποια ομάδα παίζω, θέλω να πρωταγωνιστούμε, ανεξάρτητα αν ο ρόλος ο δικός μου είναι βασικός ή όχι. Δεν λέω ότι θα πάμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά θέλω να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο ανταγωνιστικός’.
‘Ένας λόγος που ήρθα στη Θήβα, ήταν ο κόσμος. Όταν έπαιξα ως αντίπαλος του Άρη με τον Τελεθριακό, αυτό η ατμόσφαιρα που συνάντησα στη Θήβα μου άρεσε’
ΕΡ: Η δύναμη της έδρας πιστεύεις πως παίζει ρόλο σε αυτές τις κατηγορίες;
Δ.Τ.: ‘Για μένα είναι τεράστιος παράγοντας η έδρα. Το ψυχολογικό κομμάτι είναι βασικό, είτε προέρχεται από τον κόουτς, τη διοίκηση, τον κόσμο. Το γεμάτο γήπεδο δίνει έξτρα ενέργεια στον αθλητή, ιδίως σε παίκτες ψυχολογίας όπως είμαι εγώ, ένας βασικός λόγος που έκανα πέρυσι καλή χρονιά ήταν ο κόσμος του Άρη. Ένας λόγος που ήρθα στη Θήβα, ήταν άλλωστε ο κόσμος. Όταν έπαιξα ως αντίπαλος του Άρη με τον Τελεθριακό, αυτό η ατμόσφαιρα που συνάντησα στη Θήβα μου άρεσε. Πέρυσι ο κόσμος μας αγκάλιασε, μας στήριξε και με την πάροδο του χρόνου που η ομάδα πήγαινε καλά ερχόταν στο κλειστό όλο και περισσότερος κόσμος. Είμαι σίγουρος πως τη νέα σεζόν με την παρουσία της ομάδας στη Γ’ Εθνική ο κόσμος θα μας στηρίξει ακόμα περισσότερο και η δύναμή μας θα είναι η έδρα μας’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παναγιώτης Νικολάου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Δαλιάνης
