ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Με…ένσημα 23 ετών στο μπάσκετ, έχοντας περάσει τα 2/3 της ζωής του με μια μπάλα στα χέρια, αποτέλεσε φέτος τη μεταγραφή-έκπληξη της Γ’ Εθνικής.
Ο Σωκράτης Γκιζογιάννης είπε το ναι στην Παναγίτσα και μετά από 14 χρόνια πάτησε και πάλι παρκέ της Χαλκίδας, έχοντας μεταξύ άλλων στο παλμαρέ του μια 6ετία (1997-2003) στην ΑΓΕΧ εκεί που όπως λέει και ο ίδιος πέρασε πολλές καλές αλλά και…μαύρες στιγμές!
Ένας από τους κορυφαίους σουτέρ, όχι μόνο στην περιφέρεια, έχει δει τη μπάλα να φεύγει χιλιάδες φορές από τα χέρια του με διαδρομή προς το αντίπαλο καλάθι, έχει πανηγυρίσει ανόδους, έχει παίξει σε τελικό Ευρωπαϊκής διοργάνωσης με τον Μακεδονικό, έχει παίξει στην Α1 με Τρίκαλα, Ρέθυμνο και Μακεδονικό και όλα αυτά τα έχει πετύχει έχοντας ως δόγμα το ‘ότι διαλέξεις να κάνεις στη ζωή σου, κοίτα να το κάνεις σωστά’.
Και ο Σωκράτης αυτό που διάλεξε το έκανε πολύ καλά, αφοσιώθηκε στο μπάσκετ που όπως λέει και ο ίδιος και είναι απόλυτα φυσιολογικό, το ίδιο το μπάσκετ είναι η ζωή του!
Από μικρό παιδί λοιπόν στα γήπεδα του μπάσκετ, αρχικά σε αυτό της Μαλεσίνας όπου μεταξύ άλλων έπαιξε σε ηλικία 15 ετών στη Γ’ Εθνική (!), για να ακολουθήσει η ΑΓΕΧ όπου σε 6 χρόνια ανέβηκε από τη Γ’ Εθνική στην Α2, πετυχαίνοντας την τελευταία του χρονιά 339 πόντους σε 26 αγώνες, ενώ με το εφηβικό τμήμα της ομάδας αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ελλάδας στον τελικό της Λαμίας το 2000 με αντίπαλο τον Κρόνο του Καϊμακόγλου!
Στη συνέχεια ακολούθησε ο Μακεδονικός με τον οποίο αγωνίστηκε για 2 χρόνια στην Α1 κατηγορία αλλά και στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του, στον τελικό του ULEB CUP με αντίπαλο τη Λιέτουβος Ρίτας!
Επόμενοι σταθμοί στην καριέρα του ήταν η Λαμία, το Ρέθυμνο, η Δάφνη, τα Τρίκαλα, ο Αρκαδικός, το Ηράκλειο, πάντα από τους πρωταγωνιστές και από τους πρώτους σκόρερς!
Με τον Αρκαδικό ήταν 4ος σκόρερ της Α2 ενώ με το Ηράκλειο αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Β’ Εθνικής με 438 πόντους και 17,0 μ.ο. στο πρωτάθλημα!
Για δύο χρονιές έπαιξε στην Κύμη, με την οποία αναδείχθηκε πρωταθλητής σε Β’ Εθνική και στην Α2 κατηγορία, ενώ αγωνίστηκε ακόμα και στον Χολαργό
Ο Σωκράτης των 35 ετών και…καρατίων, που βλέπει φέτος στη Γ’ Εθνική τις άμυνες να είναι προσαρμοσμένες πάνω του, δεν σκέφτεται ακόμα την στιγμή της απόσυρσης από τα παρκέ και αυτό γιατί όπως λέει και φαίνεται άλλωστε ξεκάθαρα, έχει ακόμα αντοχές οι οποίες και προκύπτουν μέσα από την αγάπη του για το μπάσκετ.
Αλλά και όταν έρθει εκείνη η στιγμή, το σίγουρο είναι πως δεν θα τον χάσουμε από τα γήπεδα του μπάσκετ. Ήδη, κάνει τα πρώτα του βήματα στην προπονητική, προσπαθώντας να περάσει στα νεαρά παιδιά της Παναγίτσας τις εμπειρίες και τις γνώσεις του από το πέρασμά του από τα γήπεδα. Και αν μη τι άλλο, αυτά τα παιδιά θα πρέπει να αισθάνονται πολύ τυχερά…
Πάμε λοιπόν στη συνέντευξη ενός εξαιρετικού παίκτη αλλά και χαρακτήρα, που μιλάει για το χθες, το σήμερα αλλά και το αύριο σε προσωπικό αλλά και σε ομαδικό επίπεδο…
ΕΡ: Αρχικά πες μας, πως πήρες την απόφαση Γ’ Εθνική και Παναγίτσα Χαλκίδας;
Σ.Γ: ‘Για προσωπικούς λόγους δεν ήθελα να φύγω φέτος μακριά από τη Χαλκίδα και την οικογένεια μου, μου έγινε μια πρόταση συνεργασίας από την ομάδα της Παναγίτσας σε συνδυασμό παίκτη αλλά και προπονητή στις ακαδημίες, κάτι που με ενδιαφέρει και την αποδέχθηκα’.
‘Η Γ’ Εθνική είναι για μένα ένα πρωτόγνωρο πρωτάθλημα, έχω να παίξω σε αυτή την κατηγορία από 17 ετών’
ΕΡ: Έχεις να παίξεις χρόνια στη Γ΄Εθνική. Οι πρώτες εντυπώσεις σου από την κατηγορία αλλά και από την ομάδα σου;
Σ.Γ.: ‘Η Γ’ Εθνική είναι για μένα ένα πρωτόγνωρο πρωτάθλημα, έχω να παίξω σε αυτή την κατηγορία από 17 ετών. Το καλοκαίρι που ξεκίνησε η προσπάθεια ο στόχος της ομάδας ήταν να φτιάξουμε ένα ανταγωνιστικό σύνολο με 7 παίκτες κορμού και με ενίσχυση παιδιών από τις ακαδημίες της ομάδας μας, ώστε να πάρουν εμπειρίες. Τα πράγματα όμως έγιναν λίγο βιαστικά καθώς τελευταία στιγμή έμαθε η ομάδα πως θα παίξει τελικά στη Γ’ Εθνική και ακόμα και τώρα που μιλάμε δεν έχει ολοκληρωθεί η ομάδα. Ελπίζω με την πάροδο του χρόνου και προπαντός με προπόνηση και συνεννόηση να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους μας.
ΕΡ: Ο στόχος έχει να κάνει αποκλειστικά με την παραμονή στη Γ’ Εθνική;
Σ.Γ.: ‘Ασφαλώς και μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος αρκεί να αλλάξουν αρκετά πράγματα ως προς τον τρόπο που μπορεί να παίξει η ομάδα. Το να κάθομαι να κοιτάω τον αντίπαλο και να λέω πως μπορώ να τον κερδίσω δεν κάνω τίποτα. Χρειάζεται προπόνηση και υπομονή. Όσο περνάει ο καιρός γινόμαστε καλύτεροι, με τις τελευταίες προσθήκες που έγιναν στην ομάδα πιστεύω πως θα είμαστε πιο δυνατοί στη συνέχεια του πρωταθλήματος’.
‘Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Είμαι πολύ τυχερός που είχα από πίσω μου μια οικογένεια που πάντα με στήριζε και κυνηγούσε μαζί με μένα αλλά και τον αδερφό μου, το μπασκετικό μας όνειρο’
ΕΡ: Ξεκίνησες το μπάσκετ σε ηλικία 12 ετών, έχεις φτάσει στα 35, δηλαδή τα 2/3 της ζωής σου είναι γεμάτα μπάσκετ. Τι σημαίνει για σένα αυτό το άθλημα;
Σ.Γ.: ‘Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Από μικρό παιδί αυτό διάλεξα να κάνω, το αγαπούσα πάρα πολύ, όλη η ζωή μου περιστράφηκε γύρω από το μπάσκετ. Είμαι πολύ τυχερός που είχα από πίσω μου μια οικογένεια που πάντα με στήριζε και κυνηγούσε μαζί με μένα αλλά και τον αδερφό μου, το μπασκετικό μας όνειρο. Η οικογένεια μου με τον τρόπο της, με έσπρωξε για να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Τώρα που βρίσκομαι στα τελειώματα της αγωνιστικής μου καριέρας, θέλω όταν θα σταματήσω να παίζω να ασχολούμαι και πάλι με το μπάσκετ από άλλο πόστο, με σκοπό ότι έμαθα σε 23 χρόνια καριέρας να τα μεταδώσω και εγώ πλέον στα παιδιά. Θέλω να συμμετάσχω όσο μπορώ στην καλυτέρευση του μπάσκετ της πόλης και γενικότερα στο άθλημα’.
ΕΡ: Οπότε θα σε δούμε σύντομα στην άκρη του πάγκου;
Σ.Γ.: ‘Σε πρώτη φάση θέλω να ασχοληθώ με τις μικρές ηλικίες όπως το κάνω ήδη στις ακαδημίες της Παναγίτσας. Έχω όρεξη και θέλω να τους μεταδώσω τις εμπειρίες μου και να μάθουν πως όταν βγουν στον κόσμο του μπάσκετ δεν θα βρουν ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Πρέπει να μάθουν να είναι δυνατοί για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες’.
‘Δεν μπορώ να ξεχάσω το 2004 που έπαιξα με τον Μακεδονικό στον τελικό του ULEB Cup. Για μένα αυτό ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα’
ΕΡ: Στα 23 χρόνια που παίζεις μπάσκετ, ποιες είναι οι κυριότερες στιγμές που σου έχουν μείνει;
Σ.Γ.: ‘Υπάρχουν πολλές στιγμές που θέλω να θυμάμαι αλλά και ακόμα περισσότερες στιγμές που θα ήθελα να ξεχάσω. Όσο καλά και να έπαιξα σε κάποια παιχνίδια, όσους πόντους και να έβαλα, το σίγουρο είναι πως δεν μπορώ να ξεχάσω το 2004 που έπαιξα με τον Μακεδονικό στον τελικό του ULEB Cup. Για μένα αυτό ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, ερχόμουν από την ομάδα της Χαλκίδας στην Α2 και ξαφνικά βρέθηκα να παίζω συμπαίκτης με παίκτες που έβλεπα μόνο στην τηλεόραση σε ένα τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την ομάδα να βγαίνει 2η στην Ευρώπη. Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από αυτόν τον τελικό και εύχομαι σε όλα τα παιδιά που ξεκινάνε τώρα το μπάσκετ να ζήσουν παρόμοια συναισθήματα’.
‘Ευγνωμονώ την ομάδα της Χαλκίδας και τους ανθρώπους της, έχω περάσει ωραίες στιγμές με ανόδους, με φίλους που έκανα εδώ, αλλά υπάρχουν και μαύρα κομμάτια που ουσιαστικά με οδήγησαν να φύγω για κάποιο διάστημα από την πόλη της Χαλκίδας’
ΕΡ: Το πέρασμα σου από τη Χαλκίδα για 6 χρόνια σου έχει αφήσει θετικές αναμνήσεις;
Σ.Γ.: ‘ Η Χαλκίδα ήταν για μένα ουσιαστικά η πρώτη μου επαγγελματική ομάδα. Ξεκίνησα από τη Μαλεσίνα όπου εκεί έμαθα τον κόσμο του μπάσκετ αλλά ουσιαστικά στη Χαλκίδα έκανα τα πρώτα μου βήματα στο επαγγελματικό μπάσκετ. Ευγνωμονώ την ομάδα της Χαλκίδας και τους ανθρώπους της, έχω περάσει ωραίες στιγμές με ανόδους, με φίλους που έκανα εδώ, αλλά υπάρχουν και μαύρα κομμάτια που ουσιαστικά με οδήγησαν να φύγω για κάποιο διάστημα από την πόλη της Χαλκίδας. Είναι κρίμα πάντως για τη Χαλκίδα, θα μπορούσε και άξιζε να βρισκόταν μπασκετικά πολύ ψηλότερα. Τώρα αν μου πεις ποιος ευθύνεται για αυτό, θα σου πω πως φταίμε όλοι μας. Όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας. Το θέμα τώρα βέβαια, είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα’.
‘Είμαι της άποψης, πως ότι διαλέξεις να κάνεις στη ζωή σου, να το κάνεις καλά. Και αυτοί που μπορούν να το μεταδώσουν σωστά είναι μόνο οι προπονητές, ούτε οι γονείς ξέρουν πως πρέπει να παίξει μπάσκετ ένα παιδί’
ΕΡ: Εσύ τι βλέπεις να γίνεται λοιπόν στην επόμενη μέρα του μπάσκετ της Χαλκίδας;
Σ.Γ.: ‘Η επόμενη μέρα γενικότερα του αθλητισμού είναι δύσκολη, όχι μόνο της Χαλκίδας. Όχι απλά επειδή υπάρχει το θέμα της οικονομικής κρίσης. Βλέπω πως δεν υπάρχει όρεξη, δεν υπάρχει σωστή καθοδήγηση τόσο από τα σωματεία όσο και από τις οικογένειες και γενικότερα από το περιβάλλον ενός αθλητή. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι που γίνεται αυτό, για μένα οι μισοί απ’ αυτούς είναι σωστοί. Έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα. Δεν ξέρω να σου πω τι θα γίνει στο μπάσκετ της Χαλκίδας, απλά μπορώ να πω ότι πλέον τα πράγματα δεν είναι όπως τα γνωρίζαμε εμείς στο παρελθόν. Το βλέπω πλέον καθημερινά από τις μικρές ηλικίες με τις οποίες έχω αρχίσει και συναναστρέφομαι στις ακαδημίες της ομάδας μου. Αλλά και από παιδιά άλλων ομάδων, δεν βλέπω την ίδια νοοτροπία που είχαμε εμείς σε αντίστοιχη ηλικία. Αυτοί που δεν φταίνε πάντως σε αυτό που συμβαίνει, είναι τα ίδια τα παιδιά, έχουν μηδαμινή συμβολή σε αυτό που συμβαίνει, πάντα μιλώντας σε μπασκετικά πλαίσια. Για μένα, δεν αγαπάνε αυτό που κάνουν. Είμαι της άποψης, πως ότι διαλέξεις να κάνεις στη ζωή σου, να το κάνεις καλά. Και αυτοί που μπορούν να το μεταδώσουν σωστά είναι μόνο οι προπονητές, ούτε οι γονείς ξέρουν πως πρέπει να παίξει μπάσκετ ένα παιδί’.
‘Για δύο χρόνια στην Κύμη, οι άνθρωποι όχι μόνο της ομάδας, μας αγκάλιασαν, μας έκαναν να νιώσουμε άνετα. Και αυτό ήταν ο ουσιαστικός λόγος της καλής πορείας, όλοι ήμασταν μια οικογένεια’
ΕΡ: Δύο χρόνια όμως παρουσίας και στην Κύμη με ισάριθμες ανόδους. Οι εντυπώσεις σου από εκεί ποιες είναι και κατά δεύτερον να σε ρωτήσω αν πιστεύεις πως φέτος η ομάδα θα καταφέρει τελικά να πετύχει το στόχο της παραμονής στην Α1…
Σ.Γ.: ‘Για δύο χρόνια στην Κύμη, οι άνθρωποι όχι μόνο της ομάδας, μας αγκάλιασαν, μας έκαναν να νιώσουμε άνετα. Και αυτό ήταν ο ουσιαστικός λόγος της καλής πορείας, όλοι ήμασταν μια οικογένεια. Κάθε μέρα ήμασταν μαζί με τους συμπαίκτες, τους προπονητές, τους ανθρώπους της ομάδας και αυτό βοήθησε πάρα πολύ. Μόνο καλά πράγματα έχω να θυμάμαι από την Κύμη. Τώρα όσο για την πορεία της ομάδας φέτος, να υπολογίσουμε ότι η Α1 είναι μια εντελώς διαφορετική κατηγορία, θέλει υπομονή και επιμονή. Φέτος ξεκίνησε κάπως άσχημα αλλά πιστεύω πως στο τέλος θα τα καταφέρει. Ο προπονητής της ομάδας είναι πάρα πολύ καλός κόουτς και εξαιρετικός άνθρωπος και σε συνεργασία με τους ανθρώπους της ομάδας που πραγματικά αγαπάνε αυτό τον σύλλογο, θα βρεθούν οι λύσεις και το κατάλληλο set-up για να ανέβει αγωνιστικά και ψυχολογικά η ομάδα. Εύχομαι να τα καταφέρουν σύντομα και να καθιερωθούν στην Α1. Το αξίζουν άλλωστε, δεν είναι σαν κάποιες άλλες ομάδες-κομήτες που ανέβηκαν στην Α1 απλά επειδή έτσι έπρεπε να γίνει. ‘.
‘Από ένα σημείο και μετά τα βλέπεις όλα ίδια. Το σουτ από ένα σημείο και μετά είναι μηχανική, οπότε έχεις δεν έχεις άγχος το ίδιο είναι…’
ΕΡ: Για να αλλάξουμε λίγο θέμα, να σε ρωτήσω, την ώρα που σηκώνεσαι να σουτάρεις έχεις άγχος;
Σ.Γ.: ‘Άγχος στο μπάσκετ πρέπει να έχεις, αρκεί αυτό το άγχος να είναι δημιουργικό. Θυμάμαι από το παιδικό που έπαιζα μέχρι και σήμερα, όταν είναι να ξεκινήσει ένας αγώνας πάντα έχω άγχος. Απλά από ένα σημείο και μετά τα βλέπεις όλα ίδια. Το σουτ από ένα σημείο και μετά είναι μηχανική, οπότε έχεις δεν έχεις άγχος το ίδιο είναι…’
‘Όταν έχω εγώ δεύτερο και τρίτο αντίπαλο πάνω μου, σημαίνει πως κάποιος συμπαίκτης μου είναι ελεύθερος. Προσπαθούμε λοιπόν να φτιάξουμε μια δημιουργική ομάδα και να εκμεταλλευτούμε τις αντιδράσεις των αντιπάλων μας’
ΕΡ: Έχεις να παίξεις Γ’ Εθνική όπως είπες από 17 ετών. Το γεγονός ότι βρίσκεις απέναντί σου μια άμυνα που είναι προσαρμοσμένη πάνω σου, σε δυσκολεύει ή σε εξιτάρει;
Σ.Γ.: ‘Αντιμετωπίζω φέτος κάποιες καταστάσεις που θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω και πρωτόγνωρες. Πρέπει όλο αυτό να το διαχειριστείς και να το κάνεις δημιουργικό για την ομάδα σου. Όταν έχω εγώ δεύτερο και τρίτο αντίπαλο πάνω μου, σημαίνει πως κάποιος συμπαίκτης μου είναι ελεύθερος. Προσπαθούμε λοιπόν να φτιάξουμε μια δημιουργική ομάδα και να εκμεταλλευτούμε τις αντιδράσεις των αντιπάλων μας. Σίγουρα με εξιτάρει να έχω πάνω μου 2-3 αντιπάλους αλλά και με προβληματίζει ταυτόχρονα ώστε να το εκμεταλλευτώ για να φτάσει η ομάδα σε νίκες΄.
ΕΡ: Μαζί με τον Ανδρόνικο, ασχολείστε με το μπάσκετ από μικροί. Αυτή η μπασκετική σχέση, βοήθησε στην μπασκετική καριέρα και των δύο σας;
Σ.Γ.: ‘Έχουμε παίξει μαζί, αντίπαλοι, έχουμε ο καθένας μας μπασκετικές εικόνες και εμπειρίες 20 ετών, αναμφίβολα ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Αλλά όπως είπα και πριν, μετά από κάποια χρόνια αυτό λειτουργεί εντελώς μηχανικά, είναι κάτι που έρχεται από μόνο του. Σίγουρα όμως το ότι ήμασταν κοντά μπασκετικά βοήθησε πολύ και τους δυο μας’.
‘Και να σταματήσω να παίζω μπάσκετ, πάλι με το μπάσκετ θα ασχολούμαι! Δεν ξέρω ειλικρινά πότε θα γίνει αυτό, αισθάνομαι πως ακόμα έχω αντοχές. Και αυτές οι αντοχές, προκύπτουν από την αγάπη που έχω για αυτό που κάνω’
ΕΡ: Είσαι στα 35, παίζεις μπάσκετ 23 χρόνια. Έχει περάσει από το μυαλό σου πότε θα γράψει ο Σωκράτης Γκιζόγιαννης τους τίτλους τέλους της καριέρας του;
Σ.Γ.: ‘Αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα… Το μπάσκετ έχει γίνει πλέον βίωμα ζωής. Και να σταματήσω να παίζω μπάσκετ, πάλι με το μπάσκετ θα ασχολούμαι! Δεν ξέρω ειλικρινά πότε θα γίνει αυτό, αισθάνομαι πως ακόμα έχω αντοχές. Και αυτές οι αντοχές, προκύπτουν από την αγάπη που έχω για αυτό που κάνω. Η αλήθεια είναι πως έχω περάσει πάρα πολλά. Για να επιβιώσεις σε αυτό το χώρο που λέγεται μπάσκετ, όσο και αν κάποιοι λένε πως πρέπει να είστε ευτυχισμένοι που κάνατε το χόμπι σας επάγγελμα, θα διαπιστώσεις πως δεν είναι και τόσο ρομαντικό. Παίζω πάνω 20 χρόνια μπάσκετ, έχω πει πόσες φορές να τα παρατήσω αλλά πάλι εδώ είμαι…’.
ΕΡ: Όταν φτάσει αυτή η στιγμή, έχεις σκεφτεί που θα ήθελες να παίξεις για τελευταία φορά ή είναι κάτι που δεν σε απασχολεί; Έχεις σκεφτεί για παράδειγμα επειδή η ζωή μας κύκλους κάνει, να τον κλείσεις από εκεί που τον άνοιξες;
Σ.Γ.: ‘Είναι πολύ ωραίο και ρομαντικό να σταματάς από εκεί που ξεκίνησες, για εμένα στην ομάδα της Μαλεσίνας, αλλά κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να πει αυτή τη στιγμή αν θα πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορώ να πω τώρα, είναι πως όταν έρθει εκείνη η στιγμή θέλω να το κάνω σωστά. Θέλω μέχρι τέλους να χαίρομαι αυτό που έκανα όλα αυτά τα χρόνια και να πω στον εαυτό μου ότι πραγματικά πέρασα καλά όλα αυτά τα χρόνια και παράλληλα να έχω όρεξη για την επόμενη μέρα, ώστε να μεταφέρω σωστά στα νέα παιδιά όσα έμαθα εγώ όλα αυτά τα χρόνια’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΗΣ
