ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Την τελευταία φορά που τα είχαμε πει με τον ψηλό, ήταν στις 8 Νοέμβρη του ’16, τότε που δήλωνε πως εκείνη η χρονιά θα ήταν αγωνιστικά η τελευταία του μέχρι την…επόμενη!
Από τότε, πέρασαν σχεδόν 20 μήνες και η μπασκετική ζωή του Γ.Γ. άλλαξε άρδην, αλλά πάντα με ένα κοινό παρονομαστή, το ίδιο το άθλημα!
Ο Γυφτονικολός πήρε ένα πρωτάθλημα με τον Ερμή ανεβαίνοντας στη Γ’ Εθνική, απέκτησε το 5ο μέλος της οικογένειας του συμπληρώνοντας την…απαραίτητη 5αδα για τους αγώνες, παράτησε την προπονητική και έγινε μάνατζερ στην Α1 με την Κύμη! Και βέβαια, αγωνιστικά η τελευταία χρονιά βρήκε την…επόμενη αγωνιζόμενος με τον Ερμή στη Γ’ Εθνική, σε ένα υποβαθμισμένο πρωτάθλημα όπως λέει χαρακτηριστικά παρακάτω.
Όσο για το τι συζητήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης αγναντεύοντας από ψηλά τη Χαλκίδα, μπορείτε να το δείτε και να το διαβάσετε αναλυτικά παρακάτω.
Ο Γυφτονικολός μίλησε για όλους και για όλα. Για την εμπειρία του στην πρώτη χρονιά ως μάνατζερ, τις ιδιαίτερες στιγμές στη σεζόν που ολοκληρώθηκε, για τον Καστρίτη που τον βλέπει να εκτοξεύεται, τον αγαπημένο του παίκτη, την επόμενη μέρα στην Α1, τα αγωνιστικά τμήματα υποδομής της Κύμης, τον Ερμή Σχηματαρίου, το αν θα κρεμάσει τα παπούτσια του. Και όσο και αν ο Γυφτονικολός είναι σκληρός στο παιχνίδι του, που του αρέσει όπως λέει η τάπα και το…ξύλο μέσα στη ρακέτα παρά το σκοράρισμα, έχει και το αδύνατο, το ευαίσθητο σημείο θα λέγαμε καλύτερα, που δεν είναι άλλο από την αδυναμία στους γονείς του, για τους οποίους είπε συγκινημένος πως τους χρωστάει τα πάντα, όπως και στη γυναίκα του, την Κατερίνα!
ΕΡ: Αρχικά, πες μας πως πήρες την απόφαση να αφήσεις την προπονητική, προσωρινά-μόνιμα, εσύ θα μας πεις, για να ασχοληθείς ως μάνατζερ στην Κύμη και βέβαια πως προέκυψε αυτή η αλλαγή το περσινό καλοκαίρι…
‘Δέχθηκα ένα τηλέφωνο από ένα άνθρωπο που είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν έχοντας περάσει δύο πολύ όμορφα χρόνια, τον Αλέξανδρο Θεοδώρου. Δεν το σκέφτηκα πολύ, ήταν μια ομάδα που γνώριζα πρόσωπα και καταστάσεις, ήταν μέσα στην πόλη μου, μια νέα δουλειά πάνω στο μπάσκετ και βέβαια το δέλεαρ της Α1’
Γ.Γ.: ‘Όλα έγινα πολύ γρήγορα. Τη μια μέρα έβγαλα μια ανακοίνωση μέσω του eviabasket πως τελείωσα από το ΧΒΑ, τους λόγους δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε τους γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με το χώρο, και την επόμενη μέρα δέχθηκα ένα τηλέφωνο από ένα άνθρωπο που είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν έχοντας περάσει δύο πολύ όμορφα χρόνια, τον Αλέξανδρο Θεοδώρου. Δεν το σκέφτηκα πολύ, καθώς πρόκειται για μια ομάδα που γνώριζα πρόσωπα και καταστάσεις, ήταν μέσα στην πόλη μου, μια νέα δουλειά πάνω στο μπάσκετ και βέβαια το δέλεαρ της Α1. Την προπονητική μπορώ να πως πως δεν την έχω καν ξεκινήσει. Με 1-2 χρόνια στους πάγκους δεν θεωρείσαι προπονητής, οπότε δεν νομίζω πως έκοψα μια άλλη προσωπική εξέλιξη. Θέλω να είμαι κοντά στο μπάσκετ, δεν ξέρω αν θα είναι ως μάνατζερ ή ως προπονητής, το σίγουρο είναι πως θέλω να παραμείνω για πολλά ακόμα χρόνια κοντά στο μπάσκετ’.
ΕΡ: Η θέση του μάνατζερ προφανώς και ήταν άγνωστη για εσένα. Πως προσαρμόστηκες, πως μπήκες σε αυτό το καλούπι, ώστε να βοηθήσεις και εσύ από τον τομέα σου και η Κύμη να κάνει μια ονειρεμένη χρονιά;
Γ.Γ.: ‘Οφείλω πολλά στον Γιάννη Καστρίτη. Με καθοδήγησε, ιδίως στην αρχή, μου έδειξε τον τρόπο για να τα καταφέρω. Ασφαλώς είχα τη βοήθεια και της διοίκησης, του Αλ.Θεοδώρου και των δύο αντιπροέδρων, που στάθηκαν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή’.
‘Η ομάδα εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Χαλκίδας, οι παίκτες ήταν διαρκώς μέσα στον κόσμο και αυτό το στοιχείο τους έδεσε μαζί τους. Έμαθε η Χαλκίδα τον Μακ Φάντεν με το μικρό του όνομα, τον Μαγκ Γκι, τον Κάϊζερ και αυτό θεωρώ πως ήταν ένα θετικό στοιχείο στη δουλειά μου’
ΕΡ: Εσύ ως Γιώργος Γυφτονικολός είσαι ευχαριστημένος από αυτά που κατάφερες φέτος από το πόστο του μάνατζερ;
Γ.Γ.: ‘Πάντα μπορείς να πετυχαίνεις περισσότερα, δεν βάζεις ταβάνι στις φιλοδοξίες σου, αλλά σε γενικές γραμμές έμεινα ευχαριστημένος. Πέρα από τα λάθη που έγιναν, πιστεύω πως καταφέραμε και αρκετά θετικά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα προσπαθήσαμε και καταφέραμε να φέρουμε την ομάδα κοντά στον κόσμο. Η ομάδα εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Χαλκίδας, οι παίκτες ήταν διαρκώς μέσα στον κόσμο και αυτό το στοιχείο τους έδεσε μαζί τους. Έμαθε η Χαλκίδα τον Μακ Φάντεν με το μικρό του όνομα, τον Μαγκ Γκι, τον Κάϊζερ και αυτό θεωρώ πως ήταν ένα θετικό στοιχείο στη δουλειά μου’.
‘Η Κύμη έχει ένα βασικό προσόν. Είναι μια ομάδα-οικογένεια και οι παίκτες το νιώθουν αυτό. Αυτό ξεκινάει από πολύ ψηλά, από τον κ. Γιάννη Θεοδώρου, τον Αλέξανδρο, την κ. Ρούλα και αυτό το νιώθουν και το καταλαβαίνουν όλοι όσοι είναι κοντά στην ομάδα’
ΕΡ: Πως ήταν η συνεργασία με τους παίκτες όλη τη χρονιά. Βρέθηκες κοντά τους, συνεργάστηκε μαζί τους, πως είναι η επικοινωνία σε επίπεδο Α1;
Γ.Γ.: ‘Είχα βοήθεια από τα υπόλοιπα παιδιά και ιδίως από τον άλλο μάνατζερ τον Ν.Κότσιαρη, μεγάλη βοήθεια θα έλεγα κυρίως πάνω στα Αγγλικά που αντιμετώπιζα πρόβλημα. Με τους παίκτες είχαμε μια ειλικρινή σχέση όλη τη χρονιά. Η Κύμη έχει ένα βασικό προσόν. Είναι μια ομάδα-οικογένεια και οι παίκτες το νιώθουν αυτό. Αυτό ξεκινάει από πολύ ψηλά, από τον κ.Γιάννη Θεοδώρου, τον Αλέξανδρο, την κ.Ρούλα και αυτό το νιώθουν και το καταλαβαίνουν όλοι όσοι είναι κοντά στην ομάδα. Προπονητές, μάνατζερ, επιτελείο, όλοι λειτουργούν ως οικογένεια και αυτό οι παίκτες το καταλαβαίνουν και προσαρμόζονται σε αυτές τις συνθήκες. Και τα αποτελέσματα που ήρθαν ήταν προϊόν αυτής της σχέσης’.
‘Ξέρεις τι γύρισε το κλίμα; Η εμπιστοσύνη και η ηρεμία που μας ενέπνεε ο προπονητής. Ακόμα και στο 0/6 ήταν απόλυτα ήρεμος, δεν υπήρχαν εντάσεις, ήταν σίγουρος, πίστευε πως κάποια στιγμή αυτό θα βγει πάνω στο παρκέ και δικαιώθηκε’
ΕΡ: Το ξεκίνημα όμως ήταν αρνητικό. Όταν έφτασε ο αγώνας με τη Λάρισα στη Χαλκίδα, η ήττα έφερε το 0/6. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό σου μετά το τέλος του αγώνα;
Γ.Γ.: ‘Φόβος. Μετά από ένα 0/6 λογικό είναι να φοβάσαι αν δεν ξέρεις την κατηγορία, λες τι γίνεται τώρα… Ήμασταν βέβαια άτυχοι, είχαμε κάποιους τραυματισμούς αλλά ξέρεις τι γύρισε το κλίμα; Η εμπιστοσύνη και η ηρεμία που μας ενέπνεε ο προπονητής. Ακόμα και στο 0/6 ήταν απόλυτα ήρεμος, δεν υπήρχαν εντάσεις, ήταν σίγουρος, πίστευε πως κάποια στιγμή αυτό θα βγει και πάνω στο παρκέ και δικαιώθηκε’.
ΕΡ: Υποθετικά, αν ο αμέσως επόμενος αγώνας στη Ν.Σμύρνη που κρίθηκε στην παράταση είχε χαθεί, η ομάδα πήγαινε στο 0/7, πιστεύεις πως και πάλι θα μπορούσε να είχε αντιστραφεί η κατάσταση;
Γ.Γ.: ‘Ναι, όταν βλέπεις πως το πιστεύει ο προπονητής και ο πρόεδρος, το πιστεύεις και εσύ. Αν βλέπαμε αυτούς τους δύο απογοητευμένους ίσως να μας έπαιρνε και μας από κάτω. Όσο όμως έβγαζε θετική ενέργεια ο Καστρίτης και ο Θεοδώρου ακολουθούσαμε και εμείς έχοντας εμπιστοσύνη στο πλάνο τους‘.
‘Όταν ήρθε ο Μακ Φάντεν παίζαμε αμέσως μετά με τον Πανιώνιο. Έχουμε πάει να τον υποδεχθούμε στο ξενοδοχείο και ενώ είμαστε όλοι μας σκυθρωποί, βλέπεις ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του, μια αισιοδοξία, μια θετική ενέργεια που τα άλλαξε όλα. Εμείς του λέγαμε πόσο σημαντικό είναι το επόμενο παιχνίδι με τον Πανιώνιο και εκείνος μας έλεγε μη φοβάστε, θα κάνουμε 12-13 νίκες’.
ΕΡ: Πως γύρισε ο διακόπτης και από το 0/6 φτάσαμε τελικά στην 6η θέση ισόβαθμοι με το Λαύριο, με playoffs και όλα τα σχετικά;
Γ.Γ.: ‘Μου έχει μείνει μια στιγμή, χαρακτηριστική. Όταν ήρθε ο Μακ Φάντεν παίζαμε αμέσως μετά με τον Πανιώνιο. Έχουμε πάει να τον υποδεχθούμε στο ξενοδοχείο και ενώ είμαστε όλοι μας σκυθρωποί, βλέπεις ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του, μια αισιοδοξία, μια θετική ενέργεια που τα άλλαξε όλα. Εμείς του λέγαμε πόσο σημαντικό είναι το επόμενο παιχνίδι με τον Πανιώνιο και εκείνος μας έλεγε μη φοβάστε, θα κάνουμε 12-13 νίκες! Ένα βασικό κλειδί ήταν η παρουσία αυτού του παίκτη. Αλλά και ο κόουτς μην ξεχνάμε πως από την αρχή έλεγε και είχε δίκιο πως είμαστε μια καινούργια ομάδα που θα χρειαστεί το χρόνο της. Έλεγε πως η ομάδα θα είναι έτοιμη τέλος Νοέμβρη και έτσι και έγινε’.
ΕΡ: Με το χέρι στην καρδιά, περίμενες μετά το άσχημο ξεκίνημα πως η ομάδα θα έφτανε στην 7η θέση, έχοντας εξασφαλίσει τα playoffs 4 αγωνιστικές πριν το φινάλε;
Γ.Γ.: ‘Την πρώτη μέρα της προετοιμασίας είχα δώσει μια συνέντευξη στο Star την οποία βάζω και τη βλέπω συχνά. Λέω, πως στόχος της ομάδας είναι να τερματίσουμε σε καλύτερη θέση από τη 12η της προηγούμενης χρονιάς. Μιλάω για 11η, 10η, 9η, 8η και φτάνω μέχρι εκεί, για την 7η θέση που τελικά τερματίσαμε δεν μίλησα ποτέ! Στόχος μας αρχικά ήταν να σωθούμε και εν συνεχεία να μπούμε στα playoffs. Είχαμε καλή ομάδα, με σταθερότητα. Μεγάλος ο ρόλος και του γυμναστή της ομάδας, του Πασπαλά’.
‘Ο αγαπημένος μου παίκτης, που στο τέλος πήρα και τη φανέλα του, ήταν ο Κάμερον Τζόουνς’
ΕΡ: Σε αυτή την πρώτη χρονιά στην Κύμη με ένα νέο ρόλο, ποιους παίκτες θα ξεχώριζες, αγωνιστικά και μη, σαν αξίες αλλά και σαν προσωπικότητες εκτός παρκέ;
Γ.Γ.: ‘Ένας βασικός λόγος που η ομάδα τερμάτισε ψηλά ήταν ότι όλοι τους ήταν πάρα πολύ καλοί χαρακτήρες. Σίγουρα, με τους Έλληνες, τον Μανωλόπουλο, τον Μπάρλο, τον Γλυνιαδάκη, τα παιδιά που κράτησαν και τα αποδυτήρια, δένεσαι περισσότερο. Αλλά και οι ξένοι παίκτες ήταν πολύ καλά παιδιά. Εμένα, ο αγαπημένος μου παίκτης που στο τέλος πήρα και τη φανέλα του ήταν ο Κάμερον Τζόουνς’.
‘Δεν είμαι ευχαριστημένος από την παρουσία του κόσμου. Το γήπεδο έπρεπε να ήταν διαρκώς γεμάτο. Εδώ είχε έρθει ο Ίκαρος με άλλο ΑΦΜ και τον υποδεχθήκαμε με γεμάτο κλειστό, δεν γίνεται η Κύμη να μην παίζει σε γεμάτο γήπεδο, είναι κάτι που πάνω απ’ όλα το αξίζει’
ΕΡ: Από την παρουσία του κόσμου εσύ ως Γυφτονικολός, ως Χαλκιδέος που γνωρίζεις πρόσωπα και καταστάσεις, έμεινες ευχαριστημένος;
Γ.Γ.: ‘Όχι. Ο κόσμος αξίζει να την αγκαλιάσει πολύ περισσότερο αυτή την ομάδα. Είναι μια ομάδα που ζει στη Χαλκίδα, θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμα εδώ. Δεν είμαι ευχαριστημένος. Το γήπεδο έπρεπε να ήταν διαρκώς γεμάτο. Εδώ είχε έρθει ο Ίκαρος με άλλο ΑΦΜ και τον υποδεχθήκαμε με γεμάτο κλειστό, δεν γίνεται η Κύμη να μην παίζει σε γεμάτο γήπεδο, είναι κάτι που πάνω απ’ όλα το αξίζει’.
ΕΡ: Μήπως βάζετε πολύ ψηλά τον πήχη; Παρακολουθώντας και τις υπόλοιπες επαρχιακές ομάδες δεν βλέπω να παίζουν σε κατάμεστα γήπεδα. Εσείς δηλαδή, φέτος στο Ρέθυμνο, στη Ρόδο, στην Αμαλιάδα παίξατε μπροστά σε κατάμεστες εξέδρες;
Γ.Γ.: ‘Σίγουρα η κρίση έχει επηρεάσει τον κόσμο, ακόμα και το 10αρικο κάθε δύο εβδομάδες το σκέφτεται ο άλλος. Αλλά εδώ μιλάμε για ένα μικρό γήπεδο 1,200 θέσεων σε μια μπασκετική πόλη, δεν γίνεται να μην το γεμίζουμε ως Χαλκιδέοι’.
ΕΡ: Και φτάνουμε στα playoffs, μέσα στο ΣΕΦ εκεί που παραλίγο να γίνει ένα ιστορικό διπλό, Εκεί, πως αισθάνθηκες, έμπλεξαν τίποτα…συναισθήματα μέσα σου;
Γ.Γ.: ‘Όταν είσαι σε μια ομάδα, την υπηρετείς και πάντα θέλεις να νικάει. Μακάρι να κερδίζαμε στο ΣΕΦ και ο Ολυμπιακός δεν θα πάθαινε και τίποτα. Για εμάς θα σήμαινε πάρα πολλά μια νίκη εκεί μέσα. Μια καλή εμφάνιση ξεχνιέται μετά από λίγο καιρό, ενώ μια νίκη μένει στην ιστορία. Το δικαιούμασταν και θα πετυχαίναμε κάτι μοναδικό καθώς ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός εκτός από τα μεταξύ τους παιχνίδια, δεν έχουν ήττες από άλλες ομάδες τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα τους’.
‘Τα καλύτερα παιχνίδια που συνοδεύτηκαν και από νίκες, πιστεύω πως ήταν εδώ με ΠΑΟΚ και Λαύριο και βέβαια στο Αλεξάνδρειο με τον Άρη, τεράστια εμπειρία’
ΕΡ: Αν σου ζήταγα να διαλέξεις ένα παιχνίδι μέσα στη χρονιά που η ομάδα έκανες το καλύτερο της ματς, που ήταν το πλέον κομβικό για την μετέπειτα πορεία της, ποιο θα ήταν;
Γ.Γ.: ‘Το πλέον κομβικό ήταν στη Ν.Σμύρνη με τον Πανιώνιο και το αμέσως επόμενο εκτός έδρας με τα Τρίκαλα, εκεί που πλέον μπορούσε να πεις με σιγουριά, πως η ομάδα πλέον πατάει στα πόδια της, είναι καλά. Από τα καλύτερα μας παιχνίδια, ήταν εδώ με την ΑΕΚ, θεωρώ πως η ΑΕΚ μας ‘έκλεψε΄εκείνη τη μέρα τη νίκη, και στο ΣΕΦ στην κανονική διάρκεια και στα playoffs. Παιχνίδια που συνοδεύτηκαν και από νίκες, πιστεύω πως τα καλύτερα ήταν εδώ με ΠΑΟΚ και Λαύριο και βέβαια στο Αλεξάνδρειο με τον Άρη, τεράστια εμπειρία’.
‘Ο Καστρίτης ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Είναι 100% επαγγελματίας, είμαι πεπεισμένος πως θα φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο για ένα προπονητή. Κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό, επαγγελματίες παίκτες να παίζουν για πάρτη του. Χάσαμε στα playoffs από τον Ολυμπιακό και υπήρχαν Αμερικάνοι στα αποδυτήρια που έκλαιγαν’
ΕΡ: Ο Καστρίτης, όπως τον έζησες εσύ, είναι πράγματι ένας πολύ καλός εξελίξιμος προπονητής, που διαρκώς βάζει ψηλά τον πήχη υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια;
Γ.Γ.: ‘Πάνω απ’ όλα είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Είναι 100% επαγγελματίας, είμαι πεπεισμένος πως θα φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο για ένα προπονητή. Ξέρω πως αν τα διαβάσει αυτά που λέω θα…στραβώσει, αλλά είναι αλήθεια. Φοβερός επαγγελματίας. Με το που μπαίναμε για προπόνηση τελείωναν τα πάντα, αλλά ήταν και πολύ φιλικός εκτός προπόνησης. Κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό, επαγγελματίες παίκτες να παίζουν για πάρτη του. Χάσαμε στα playoffs από τον Ολυμπιακό και υπήρχαν Αμερικάνοι στα αποδυτήρια που έκλαιγαν. Ήταν πολύ σημαντική η παρουσία του Καστρίτη στην ομάδα, τις έδωσε πολλά συν σε σχέση με πέρυσι, χωρίς να θέλω να μειώσω τον προηγούμενο προπονητή’.
ΕΡ: Επόμενη μέρα για την Κύμη…
Γ.Γ.: ‘Ο πήχης έχει ανέβει ήδη πολύ ψηλά με την περσινή 7η θέση. Πάμε για να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα. Η ομάδα έχει ανέβει στα μάτια του κόσμου της περιοχής αλλά και συνολικά σε όλο το Ελληνικό μπάσκετ. Οι πρώτες κινήσεις της διοίκησης και του προπονητή αυτό φανερώνουν’.
ΕΡ: Ποιο κομμάτι του παζλ, αγωνιστικό ή μη, θεωρείς πως χρειάζεται βελτίωση την επόμενη σεζόν;
Γ.Γ. :‘ Αγωνιστικά δεν είμαι υπεύθυνος να μιλήσω. Εξωαγωνιστικά πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Να έρθουμε ακόμα πιο κοντά στον κόσμο. Πηγαίναμε κάθε εβδομάδα σε ένα σχολείο, μπορούμε να το κάνουμε δύο φορές στην ίδια εβδομάδα. Να βελτιώσουμε το τμήμα μάρκετιγκ. Πολλά παιδιά ζήταγαν φανέλες, κασκόλ της ομάδας, μπορούμε να φτιάξουμε μια μπουτίκ. Θα ξεκινήσουμε φέτος τη δημιουργία αγωνιστικών τμημάτων υποδομής, πρέπει να δουλέψουμε και να βγάλουμε παιδιά από την περιοχή μας’.
‘Ήμασταν μέλη της μεγάλης ΑΓΕΧ που κάθε χρόνο πηγαίναμε στην τελική εξάδα και πιστεύω ακράδαντα πως ανάλογες επιτυχίες μπορούν να έρθουν και πάλι στην περιοχή μόνο κάτω από την σκέπη της Κύμης. Δεν μπορεί καμιά άλλη ομάδα στην Ένωσή μας να υποστηρίξει αυτό το πρότζεκτ’
ΕΡ: Με πρόλαβες καθώς αυτό ήταν το επόμενο που ήθελα να συζητήσουμε. Μέσα από την ανακοίνωση της ομάδας φαίνεται πως η Κύμη κοιτάζει στην επόμενη μέρα εκτός από το επαγγελματικό κομμάτι, και στα παιδιά που μπορούν να έρθουν από πίσω και να την πλαισιώσουν. Η γνώμη σου για αυτή την εξέλιξη είναι θετική ή όχι;
Γ.Γ.: ‘Το βλέπω απόλυτα θετικά. Έχω μεγαλώσει στη Χαλκίδα, γνωρίζω το μπάσκετ της περιοχής, ήμασταν μέλη της μεγάλης ΑΓΕΧ που κάθε χρόνο πηγαίναμε στην τελική εξάδα και πιστεύω ακράδαντα πως ανάλογες επιτυχίες μπορούν να έρθουν και πάλι στην περιοχή μόνο κάτω από την σκέπη της Κύμης. Δεν μπορεί καμιά άλλη ομάδα στην Ένωσή μας να υποστηρίξει αυτό το πρότζεκτ. Θα φτιάξουμε ένα εφηβικό τμήμα για φέτος, τις επόμενες μέρες θα γίνουν κάποια δοκιμαστικά στα οποία θα είναι προσκεκλημένα παιδιά από όλη την περιφέρεια, παιδιά που θα τα φιλοξενήσουμε εδώ, θα κάνουν τη ζωή του επαγγελματία αθλητή, θα μένουν στο ξενοδοχείο, θα μπουν σε ένα διαφορετικό τρόπο δουλειάς και σκέψης, κάτι που μπορεί να κάνει μόνο η Κύμη’.
ΕΡ: Οπότε προφανώς μιλάμε για συνεργασία της Κύμης με ομάδες της Ένωσης. Μέχρι στιγμής, στις επαφές που έχουν γίνει, υπάρχει θετικό ή αρνητικό πρόσημο;
Γ.Γ.: ‘Υπάρχουν και θετικές και αρνητικές απαντήσεις. Εκ των πραγμάτων, κάποιες συνεργασίες θα είναι δύσκολες. Ζητάς να σου δώσουν παιδιά που έχουν δουλέψει στις ομάδες τους, αλλά θα πρέπει να καταλάβει η κάθε μια ομάδα ξεχωριστά ότι μόνο κάτω από την σκέπη μιας μεγάλης ομάδας μπορεί να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό μέλλον των παιδιών. Γιατί γι’ αυτό θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε όλοι μας’.
‘Η Κύμη είναι ομάδα όλης της Εύβοιας, όλης της Περιφέρειας, που είναι στη Χαλκίδα τα δύο τελευταία χρόνια και θα είναι εδώ για πολλά χρόνια ακόμα’
ΕΡ: Σε μια υποθετική ερώτηση από σωματεία της ευρύτερης περιοχής, πως από τη στιγμή που η Κύμη δεν είναι ομάδα της Χαλκίδας, πως θέλεις να δημιουργήσεις τμήματα υποδομής εδώ, τι τους απαντάς;
Γ.Γ.: ‘Θα τους απαντήσω, πως η Κύμη είναι ομάδα όλης της Εύβοιας, όλης της Περιφέρειας, που είναι στη Χαλκίδα τα δύο τελευταία χρόνια και θα είναι εδώ για πολλά χρόνια ακόμα. Δημιουργούμε τα τμήματα στη Χαλκίδα και δεν πάμε για παράδειγμα στη Λιβαδειά, για τον απλούστατο λόγο ότι εδώ είναι η έδρα της αντρικής ομάδας. Το εγχείρημα είναι δύσκολο, κάποιοι αντέδρασαν και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν. Το γνωρίζαμε αυτό, αλλά για εμάς πάντα υπερίσχυε στη σκέψη μας το καλό των παιδιών και κατ’ επέκταση το καλό του μπάσκετ’.
ΕΡ: Πάμε τώρα στον παίκτη Γιώργο Γυφτονικολό. Φάκελος Ερμής Σχηματαρίου. Ξεκινάει μια χρονιά που αρχικά δεν ξέρεις αν θα προλαβαίνεις να παίξεις μπάσκετ, τελικά τα καταφέρνεις και η ομάδα κάνει μια πολύ καλή πορεία. Είσαι ευχαριστημένος από τη σεζόν που ολοκληρώθηκε;
Γ.Γ.: ‘Από την εικόνα της ομάδας ναι, νομίζω πως η 5η θέση είναι και η καλύτερη στην ιστορία του Ερμή στη Γ’ Εθνική. Από τον εαυτό μου δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος, μπορούσα να ήμουν καλύτερος. Ήταν πάντως για εμένα μια πολύ δύσκολη χρονιά. Από την αρχή επειδή το πρόγραμμα ήταν πολύ φορτωμένο πιέστηκα αρκετά. Τους είχα πει πάντως πως θα τους βοηθήσω, πίστευα πως θα καταφέρω να κλέψω χρόνο και να είμαι εκεί. Ζήτησα να πάνε οι προπονήσεις λίγο πιο αργά κάτι που δεν ήταν εφικτό καθώς υπάρχει και άλλη ομάδα, με αποτέλεσμα να πρέπει να είμαι 5-7 στην προπόνηση της Κύμης και 6-8 του Σχηματαρίου. Αποτέλεσμα ήταν να φτάνω στο Σχηματάρι λίγο μετά τις 7, και όταν είσαι σε μια ηλικία 42 ετών και δεν προλαβαίνεις να κάνεις ούτε διατάσεις και μπαίνεις απ’ ευθείας στο διπλό, είναι κάτι που εκτός των άλλων εγκυμονεί και κινδύνους’.
‘Ήταν δύσκολη χρονιά για τον Ερμή Σχηματαρίου. Ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη και αντίστοιχα ανέβηκαν ψηλά και στο οικονομικό κομμάτι. Φαινόταν από την αρχή πως θα ήταν δύσκολο να ανταποκριθούν. Έγιναν λάθη απειρίας’
ΕΡ: Από τις συνθήκες στο Σχηματάρι έμεινες ευχαριστημένος;
Γ.Γ.: ‘Ήταν δύσκολη χρονιά για την ομάδα. Ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη και αντίστοιχα ανέβηκαν ψηλά και στο οικονομικό κομμάτι. Φαινόταν από την αρχή πως θα ήταν δύσκολο να ανταποκριθούν. Έγιναν λάθη απειρίας. Στο Σχηματάρι υπάρχουν αξιόλογα παιδιά μέσα στη διοίκηση που αναμφισβήτητα θέλουν το καλό της ομάδας. Απλά, δεν υπήρχε ο πρόεδρος όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις, για να μπει μπροστά και να πει για παράδειγμα -παιδιά μην ανησυχείτε, υπάρχει μια καθυστέρηση πληρωμών, αλλά θα καθαρίσω εγώ-. Έχουμε υπόλοιπα σχεδόν όλοι οι παίκτες αλλά πιστεύω πως όλα τελικά θα διακανονιστούν’.
‘Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά είναι πάρα πολύ πιθανό να σταματήσω το μπάσκετ. Δεν το έχω χωνέψει ακόμα, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες να γίνει κάτι τέτοιο, περισσότερες από κάθε άλλη φορά’
ΕΡ: Η επόμενη χρονιά εκτός από την Κύμη θα σε βρει και ενεργό μέλος, αν όχι του Ερμή τουλάχιστον σε κάποια άλλη ομάδα; Έχει ξεκαθαρίσει μέσα σου αν θα παίξεις μπάσκετ και του χρόνου;
Γ.Γ.: ‘Θα υπάρξει ξεχωριστή ανακοίνωση για αυτό, δεν θα μου το πάρεις τώρα… Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά είναι πάρα πολύ πιθανό να σταματήσω το μπάσκετ. Δεν το έχω χωνέψει ακόμα, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες να γίνει κάτι τέτοιο, περισσότερες από κάθε άλλη φορά’.
‘Είναι πολύ χειρότερη τώρα η Γ’ Εθνική. Μπορούσα να σταθώ εύκολα εγώ στα 42, με παραπανίσια κιλά, χωρίς αντοχές, με λίγες προπονήσεις. Έχει χαμηλώσει πολύ το επίπεδο’
ΕΡ: Με όλες αυτές τις ιδιαιτερότητες που ανέφερες, η ηλικία σου, οι μισές προπονήσεις, τα χρόνια που περνούν, είδες διαφορές στη Γ’ Εθνική σε σχέση με παλαιότερες χρονιές που είχες πάλι αγωνιστεί σε αυτό το πρωτάθλημα;
Γ.Γ.: ‘Είναι πολύ χειρότερη τώρα η Γ’ Εθνική. Μπορούσα να σταθώ εύκολα εγώ στα 42, με παραπανίσια κιλά, χωρίς αντοχές, με λίγες προπονήσεις. Έχει χαμηλώσει πολύ το επίπεδο. Παλιά στη Γ’ Εθνική δεν μπορούσες να παίξεις αν δεν ήσουν όπως έπρεπε’.
ΕΡ: Τόσα χρόνια μέσα στα γήπεδα, ως παίκτης, προπονητής, μάνατζερ. Σε γεμίζει απόλυτα τελικά αυτό το άθλημα;
Γ.Γ.: ‘Μετά την οικογένεια μου, το μπάσκετ είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου. Όταν καταφέρνεις και κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, αποδίδεις και καλύτερα. Πάνω απ’ όλα το μπάσκετ είναι αρρώστια. Θέλω να κόψω το μπάσκετ και δεν μπορώ, το σκέφτομαι κάθε βράδυ. Περιμένω το γιο μου τώρα να παίξει… Να πω επίσης με την ευκαιρία ένα ευχαριστώ στην ομάδα της Έξω Παναγίτσας και προσωπικά στο Νίκο Μπέλλο που μου έχει σταθεί σε ότι έχω χρειαστεί. Πέρασα οκτώ υπέροχα χρόνια μαζί τους και τους ευχαριστώ’
‘Είναι μεγάλο στήριγμα για μένα ο πατέρας μου. Από μικρό με στήριζε σε ότι έκανα. Του οφείλω πάρα πολλά, όπως και στη γυναίκα μου’
ΕΡ: Φέτος στα παιχνίδια της Κύμης, βλέπαμε μια πολύ όμορφη εικόνα που συνέδεε το παρελθόν, με το παρών και το μέλλον της οικογένειας Γυφτονικολού. Ο πατέρας σου στην εξέδρα, εσύ στον πάγκο και ο γιος σου δίπλα στον αγωνιστικό χώρο…Τι σημαίνουν για σένα αυτές οι δύο παρουσίες στο γήπεδο;
Γ.Γ.: ‘Με τον γιο μου είμαστε τελείως διαφορετικοί αγωνιστικά. Εγώ ήμουν ο σκληρός, μου άρεσε να παίζω ξύλο στη ρακέτα, με γέμιζε μια τάπα, ο γιος μου είναι περισσότερο ντελικάτος, που δεν θα ‘σκυλιάσει’ στην άμυνα που του αρέσει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι. Είναι μικρός ακόμα, θα δείξει, τρεις έχω, ένας δεν θα παίξει μπάσκετ; Όσο αφορά τον πατέρα μου, είναι πολύ σημαντικό για μένα να τον βλέπω ακόμα στο γήπεδο έχοντας περάσει δύσκολες καταστάσεις. Είναι μεγάλο στήριγμα για μένα. Από μικρό με στήριζε σε ότι έκανα, όπως ασφαλώς ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω και στη μητέρα μου, που στήριζε όχι μόνο εμένα, αλλά ολόκληρη την οικογένεια. Τους οφείλω πάρα πολλά, όπως και στη γυναίκα μου’.
ΕΡ: Κάτι τελευταίο. Σε όλα αυτά τα χρόνια που παίζεις μπάσκετ, αν σου ζήταγα να γυρίσεις πίσω την μπασκετική ταινία της ζωής σου, σε ποια χρονιές θα σταμάταγες, που σε σημάδεψαν θετικά αλλά και αρνητικά…
Γ.Γ.: ‘Μια χρονιά που θα διάλεγα, ήταν εκείνη που ενώ ήταν να φύγω από το Σχηματάρι και να πάω στον Γυμναστικό, τελικά δεν έγινε η μεταγραφή, έμεινα στο Σχηματάρι πήραμε το πρωτάθλημα και ανεβήκαμε για πρώτη φορά στη Γ’ Εθνική. Μια ακόμα χρονιά, ήταν η πρώτη μου στην Κύμη που μετά από τόσα χρόνια στο μπάσκετ κατάλαβα για πρώτη φορά πως είναι να δουλεύεις επαγγελματικά. Να μην σε νοιάζει αν θα έχεις τα νερά ή τα ρούχα σου, εκεί στα είχαν όλα έτοιμα. Αυτό, σε ευχαριστεί πάνω απ’ όλα ως αθλητή. Άσχημη χρονιά δεν πέρασα, δεν μπορώ να θυμηθώ. Απλά, μια χρονιά που είχα παίξει στην Αθήνα με κούρασε η απόσταση, το γεγονός ότι ήμουν μακριά από το σπίτι μου, αλλά άσχημα δεν πέρασα ούτε εκεί. Το κυριότερο, όλα αυτά τα χρόνια που παίζω μπάσκετ, είναι ότι παντού έχω κάνει φίλους. Αν δεν είσαι επαγγελματίας, είναι τελικά αυτό που μετράει περισσότερο απ’ όλα τα άλλα’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παναγιώτης Νικολάου
PHOTO: Γιάννης Δαλιάνης
