ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Αν μπορούσε να διεξαχθεί μια Πανελλαδική ψηφοφορία για τον πλέον βελτιωμένο Έλληνα παίκτη στην αγωνιστική χρονιά που ολοκληρώθηκε, τότε πιστεύω ακράδαντα πως ο Νίκος Περσίδης θα έβαζε σοβαρή υποψηφιότητα για να πάρει το τρόπαιο.
Όσο για το δικό μας διαγωνισμό στα eviabasket awards, για τους καλύτερους εν ενεργεία παίκτες, αν και η ψήφος είναι μυστική εγώ θα ομολογήσω καθότι δεν ψηφίζαμε και για το…ναι-όχι στο ευρώ μέρα που είναι σήμερα, πως η μια ψήφος μου πήγε στον Περσίδη, που φέτος έβαλε ψηλά τον πήχη αλλά κατάφερε και τον πέρασε με διαδοχικά εκπληκτικά άλματα!
Ο 23χρονος Χαλκιδέος παίκτης έκανε φέτος το δικό του ξεπέταγμα, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Εθνικό με τον οποίο μπήκε στα playoffs για άνοδο στην Α1 και μόλις πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσε μια γεμάτη μπασκετική χρονιά με την 4η θέση με την Εθνική Ελλάδας στους Μεσογειακούς αγώνες 3 on 3 που έγιναν στην Ισπανία, στην πρώτη του κλήση όλα αυτά τα χρόνια σε οποιοδήποτε αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αποτέλεσμα και αυτό της δουλειάς που έβγαλε μέσα στο γήπεδο!
Και όταν μιλάμε για μπάσκετ και δουλειά, τότε σίγουρα αναφερόμαστε στον Περσίδη, δύο έννοιες ταυτόσημες για τον ίδιο, που όπως λέει και παρακάτω χαρακτηριστικά, ‘ποτέ δεν τον φόβισε η κούραση της προπόνησης’.
Άλλωστε και τώρα, για να φτιάξουμε τη συνέντευξη έπρεπε να βρούμε μια ώρα ανάμεσα στις προπονήσεις και τα γυμναστήρια…
Α, και για να μην το ξεχάσω, την Παρασκευή φεύγει για…διακοπές στη Σύρο, για να παίξει στο 3 on 3 του νησιού!
Ο Περσίδης, είναι ένα κλασσικό παράδειγμα της περίπτωσης του αθλητή αλλά και γενικότερα του ανθρώπου, που μέσα από τη δουλειά με επιμονή και υπομονή κάποια στιγμή θα ανταμειφθεί. Έτσι και έγινε. Πέρασε δύσκολα εμπόδια, έφαγε πάγκο, αλλά δεν το έβαλε κάτω και μέσα από τη δουλειά που όπως τονίζει και ο ίδιος παρακάτω παίζει μεγαλύτερο ρόλο από το ταλέντο σε ένα αθλητή, τελικά τα κατάφερε!
Και μαζί του, δικαιώθηκαν και οι κόποι και οι θυσίες της οικογένειας του που όπως λέει χαρακτηριστικά, είναι δίπλα του σε κάθε του βήμα μπασκετικό ή μη δεν έχει σημασία…
Και ας μην ασχολήθηκε ούτε ο Νίκος αλλά ούτε και ο Χρήστος με το βόλεϊ που είναι το αγαπημένο σπορ του πατέρα Βαγγέλη, ίσα-ίσα, αποκτήσαμε ένα ακόμα μπασκετικό φίλαθλο…
Ο Νίκος Περσίδης που σε περίπου 2 μήνες κλείνει τα 23 (8 Σεπτεμβρίου 1995), ξεκίνησε το μπάσκετ από τη Χαλκίδα και το πρώτο δείγμα γραφής το έδωσε στη Γ’ Εθνική με τον Γυμναστικό όταν μαθητής ακόμα της Β’ Λυκείου πήρε σε κάποια ματς ακόμα και θέση βασικού από τον Καλογήρου για να βοηθήσει σημαντικά εκείνη τη χρονιά στην άνοδο στη Β΄Εθνική.
Η επόμενη σεζόν αφιερώθηκε στο διάβασμα καθότι μαθητής Γ’ Λυκείου για να ξαναέρθει στο προσκήνιο τη χρονιά του Ικάρου στη Χαλκίδα όταν τον επέλεξε αρχικά ο Καλαφατάκης, παίρνοντας και τα πρώτα λεπτά συμμετοχής.
Ακολούθησε το Ψυχικό στην Α2, το Παγκράτι και ο Ιωνικός Νίκαιας στη Β’ Εθνική με γεμάτη χρονιά και αμφότερες 5ες θέσεις, για να κάνει το ξεπέταγμα στη σεζόν που ολοκληρώθηκε στον Εθνικό, με ρόλο βασικού συντελεστή σε μια ομάδα που πρωταγωνίστησε και έφτασε μέχρι τα playoffs ανόδου στην Α1, με τον Περσίδη να έχει σε 18′ συμμετοχής, 5,6 πόντους και 4,3 ριμπάουντ, αγωνιζόμενος σε 32 αγώνες.
Ας πάμε όμως σε όσα μας είπε ο ίδιος και ας ξεκινήσουμε κάπως ανάποδα με την τελευταία και πιο πρόσφατη επιτυχία, τη συμμετοχή του για πρώτη φορά με το εθνόσημο στη φανέλα στους αγώνες της Εθνικής Ελλάδας στους Μεσογειακούς της Ταραγόνα.
‘Με επέλεξαν για πρώτη φορά σε κάποια Εθνική ομάδα και θεωρώ πως αυτή η κλήση και η συμμετοχή μου στους Μεσογειακούς αγώνες ήταν μια ανταμοιβή για την προσπάθεια που καταβάλω’
ΕΡ: Η παρουσία σου στην Εθνική Ελλάδας στο 3 οn 3 της Ισπανίας ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας επιτυχημένης χρονιάς;
Ν.Π.: ‘Πρώτα και πάνω απ’ όλα για μένα, είναι οτι ολοκληρώθηκε μια χρονιά χωρίς τραυματισμούς. Από εκεί και πέρα, σε μια χρονιά που δεν ξεκίνησε με τον ιδανικότερο τρόπο για μένα, μετά την έλευση στον Εθνικό του Συμεωνίδη όλα εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα σε προσωπικό επίπεδο αλλά και συνολικά για όλους τους παίκτες της ομάδας μου. Βελτιωθήκαμε αισθητά και φτάσαμε στο σημείο από εκεί που ήμασταν στα playout να μπούμε στα playoff για άνοδο στην Α1 και να κάνουμε στην ουσία πρωταθλητισμό. Όσο για την Εθνική που με ρώτησες, όλα τα παιδιά της αρχικής επιλογής άξιζαν να βρίσκονται εκεί, εμένα με επέλεξαν για πρώτη φορά σε κάποια Εθνική ομάδα και θεωρώ πως αυτή η κλήση και η συμμετοχή μου στους Μεσογειακούς αγώνες ήταν μια ανταμοιβή για την προσπάθεια που καταβάλω’.
ΕΡ: Αυτή η χρονιά που ολοκληρώθηκε, με την παρουσία σου στον Εθνικό ήταν η καλύτερη της καριέρας σου και αν ναι, θεωρείς ότι μπορεί να αποτελέσει την εκκίνηση για ακόμα καλύτερη συνέχεια;
Ν.Π.: ‘Ναι ήταν η καλύτερη χρονιά για εμένα. Αν υπολογίσουμε την κατηγορία και την πορεία της ομάδας μπορώ να πω πως ναι, αν και πέρυσι είχα μια ακόμα γεμάτη χρονιά στον Ιωνικό Νικαίας, αλλά εκεί ήταν Β’ Εθνική. Μέσα από τη δουλειά, αυτό που θέλω είναι διαρκώς να βελτιώνομαι, κυρίως σε επιμέρους θέματα’.
‘Για μένα προσωπικά μπορώ να πω, ότι η όποια εξέλιξή μου δεν έχει να κάνει τόσο με το μπασκετικό ταλέντο όσο με την όρεξη για δουλειά. Η κούραση της προπόνησης δεν με φόβισε ποτέ’
ΕΡ: Είσαι και ταλαντούχος αλλά και δουλευταράς. Ποσοστιαία που θα τοποθετούσες την αναλογία; Δηλαδή ο Νίκος Περσίδης προχωράει μπροστά περισσότερο λόγω ταλέντου ή λόγω δουλειάς;
Ν.Π.: ‘Η καρδιά μου λέει πως είναι περισσότερο θέμα δουλειάς. Κοίταξε να δεις, όλοι οι αθλητές, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο έχουν ταλέντο για να φτάσουν να παίζουν μπάσκετ σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Για μένα προσωπικά μπορώ να πω, ότι η όποια εξέλιξή μου δεν έχει να κάνει τόσο με το μπασκετικό ταλέντο όσο με την όρεξη για δουλειά. Η κούραση της προπόνησης δεν με φόβισε ποτέ. Μέσα από τη συνεχή προσπάθεια και τη δουλειά στο γήπεδο έρχεται το ανάλογο αποτέλεσμα στο μπάσκετ αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό’.
‘Στις προσωπικές μου φιλοδοξίες, θα ήθελα να κάνω άλλη μια γεμάτη χρονιά σε ομάδα της Α2 για να πατήσω ακόμα πιο καλά στα πόδια μου’
ΕΡ: Για την επόμενη χρονιά που τοποθετείς τον πήχη; θα σε δούμε πάλι με τη φανέλα του Εθνικού;
Ν.Π.: ‘Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω ακριβώς τι θα γίνει την επόμενη μέρα, όσο αφορά την ομάδα που θα παίξω. Έχω αρκετές προτάσεις από ομάδες της Α2 Εθνικής κατηγορίας. Στις προσωπικές μου φιλοδοξίες, θα ήθελα να κάνω άλλη μια γεμάτη χρονιά σε ομάδα της Α2 για να πατήσω ακόμα πιο καλά στα πόδια μου. Θέλω να προσθέσω στοιχεία στο παιχνίδι μου, να βελτιωθώ μπασκετικά και πιστεύω πως η Α2 είναι μια κατηγορία που μπορώ να τα καταφέρω’.
‘Σίγουρα υπάρχει νοσταλγία για τη Χαλκίδα, πέρασα πολύ ωραία, άλλωστε δεν ξεχνάμε ποτέ από που ξεκινήσαμε και που κάναμε τα πρώτα μας βήματα’
ΕΡ: Μπάσκετ και Χαλκίδα. Σαν πρώτη εικόνα που περνάει από το μυαλό σου, σου φέρνει ευχάριστες αναμνήσεις;
Ν.Π.: ‘Έπαιξα στο Γυμναστικό τη χρονιά που ανεβήκαμε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική. Παράλληλα, είχαμε μια πολύ καλή φουρνιά παικτών στους εφήβους και πάνω απ’ όλα μια πολύ καλή παρέα. Σίγουρα υπάρχει νοσταλγία για τη Χαλκίδα, πέρασα πολύ ωραία, άλλωστε δεν ξεχνάμε ποτέ από που ξεκινήσαμε και που κάναμε τα πρώτα μας βήματα’.
‘Για μένα πάντως, η βελτίωση για παίκτες που θέλουν να προχωρήσουν δεν έρχεται μέσα από τις εκάστοτε ομάδες, αλλά από τον ίδιο τον παίκτη. Πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ μόνος σου για να τα καταφέρεις’
ΕΡ: Σε βοήθησε η Χαλκίδα να βάλεις τις βάσεις για να κάνεις ένα βήμα παραπάνω και να βρεθείς μόνιμα πλέον σε υψηλές Εθνικές κατηγορίες;
Ν.Π.: ‘Σαφώς μου έδωσε κάποια πατήματα η Χαλκίδα, με βοήθησε και συνέβαλε στην εξέλιξή μου, ιδίως με την παρουσία μου στους αγώνες της Γ’ Εθνικής. Για μένα πάντως, η βελτίωση για παίκτες που θέλουν να προχωρήσουν δεν έρχεται μέσα από τις εκάστοτε ομάδες, αλλά από τον ίδιο τον παίκτη. Πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ μόνος σου για να τα καταφέρεις. Αν περιμένεις μόνο από την ομάδα δεν γίνεται δουλειά’.
‘Αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και η σωστή οργάνωση μπορεί η Χαλκίδα να αποτελέσει πόλο έλξης και για άλλα παιδιά. Δεν δικαιολογείται μια πόλη με 100.000 κατοίκους να μην πρωταγωνιστεί στον μπασκετικό χάρτη της Ελλάδας’
ΕΡ: Υποθετική ερώτηση. Αν το μπάσκετ της Χαλκίδας έμπαινε σε μια διαφορετική κατάσταση, αν οργανωνόταν και είχε προοπτική, θα αποτελούσε την άμεση προτεραιότητα του Νίκου Περσίδη;
Ν.Π.: ‘Αναμφίβολα. Αν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και η σωστή οργάνωση μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης και για άλλα παιδιά της Χαλκίδας που παίζουν μπάσκετ σε διάφορες ομάδες. Δεν δικαιολογείται μια πόλη με 100.000 κατοίκους να μην πρωταγωνιστεί στον μπασκετικό χάρτη της Ελλάδας. Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν σε υποδομές, που μπορούν να κάνουν κάτι καλό για την πόλη τους, αλλά χρειάζεται οργάνωση για να γίνει κάτι τέτοιο’.
ΕΡ: Υπάρχουν προπονητές και συμπαίκτες που τους τοποθετείς ψηλά, που σε βοήθησαν στα χρόνια που παίζεις μπάσκετ;
Ν.Π.: ‘Όλοι με βοήθησαν να εξελιχθώ στο μπάσκετ. θα ήταν αδικία να ξεχώριζα κάποιους. Μπορώ να πω πάντως, πως ο Δημήτρης Μαρμαρινός στο Ψυχικό έπαιξε καταλυτικό ρόλο για μένα, ήταν κάτι παραπάνω από φίλος μου, ήταν ο δεύτερος πατέρας μου’.
‘Η οικογένεια μου δεν μου στέρησε ποτέ τίποτα, με άφηναν να ακολουθώ τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου και ήταν πάντα δίπλα μου’
ΕΡ: Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογένειας σε ένα αθλητή; Σε βοήθησε το γεγονός ότι προέρχεσαι από μια αθλητική οικογένεια;
Ν.Π.: ‘Η οικογένεια είναι το παν για ένα παιδί, για ένα αθλητή. Είναι ευλογία να έχεις τέτοιους γονείς όπως οι δικοί μου. Δεν μου στέρησαν ποτέ τίποτα, με άφηναν να ακολουθώ τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου και ήταν πάντα δίπλα μου. Με έχουν βοηθήσει και με έχουν στηρίξει όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή μου. Είναι πάντα εκεί δίπλα, σε ότι χρειαστώ. Με έχει στηρίξει πολύ και ο αδερφός μου ο Χρήστος, έρχεται σε όλα τα παιχνίδια που παίζω, είναι πάντα κοντά μου’.
ΕΡ: Και τώρα διακοπές; Έμαθα πως φεύγεις για Σύρο, πάντα σε σχέση με το μπάσκετ όμως…
Ν.Π.: ‘Ναι, φεύγουμε για ένα 4ημέρο μαζί με τον αδερφό μου τον Χρήστο, τον Αλέξανδρο Στεφάνου, τον Χρήστο Σιδέρη που παίζει στα Μέγαρα και τον Γιώργο Φεργάδη, είμαστε μια καλή παρέα και πάμε στη Σύρο για το 3 on 3 που γίνεται εκεί. Είχαμε πάει και πέρυσι, περάσαμε πολύ ωραία και είπαμε να το ξανακάνουμε’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παναγιώτης Νικολάου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Δαλιάνης
