Το όνομα του Χάρη Βασιλείου ταυτίστηκε με τη διαιτησία στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και όχι αδίκως, καθώς το…κοντέρ έγραψε 37 συναπτά έτη προσφοράς ως ενεργός διαιτητής αλλά και μέλος της ΚΕΔ!
Φέτος το καλοκαίρι ο Χ. Βασιλείου αποφάσισε να κάνει πράξη κάτι που πέρασε αρκετές φορές από το μυαλό του και πέρυσι τέτοια εποχή, την απόσυρση δηλαδή από την ενεργό δράση. Μια απόφαση δύσκολη αλλά συνειδητή όπως λέει και ο ίδιος, που για να την πάρει χρειάστηκε να δράσει όπως τον θυμόμαστε στα χρόνια της διαιτησίας, όταν τα σφυρίγματά του είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό την αποφασιστικότητα. Είναι αξιοσημείωτο δε, πως ο Χάρης Βασιλείου ήταν μέχρι πρότινος το μοναδικό από τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου του 1983 που ξεκίνησε με πρωτεργάτες τους Χαρέμη και Τζουβελέκη που ήταν ακόμα εν ενεργεία!
Ο Χάρης Βασιλείου παρέδωσε την σκυτάλη της ΚΕΔ στον Γιώργο Χριστοδούλου και παράλληλα παραχώρησε στο stereabasket μια συνέντευξη όπου ρωτήθηκε και απάντησε για:
- Την απόφαση του να παραιτηθεί, τις σχέσεις του με τον Μελετίου και την Ένωση, τους νέους και τους παλιούς διαιτητές, την κόντρα στη διαιτησία, αν δέχθηκε παρεμβολές στο έργο του, την επόμενη μέρα της διαιτησίας και της νέας ΚΕΔ και βέβαια μια σειρά από ωραίες ιστορίες του παρελθόντος, τότε που οι αγώνες στα ανοιχτά γήπεδα αποτελούσαν ένα ξεχωριστό κομμάτι για το τοπικό μπάσκετ.
”Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πότε είναι η κατάλληλη ώρα για να αποχωρεί. Δεν νομίζω να έχω πλέον κάτι άλλο να προσφέρω στο χώρο και δεν σου κρύβω πως κουράστηκα κιόλας”
ΕΡ: Πώς πήρες την απόφαση να σταματήσεις από την ΚΕΔ μετά από 37 χρόνια συνολικής παρουσίας στη διαιτησία;
Χ.Β.: ”Αρχικά, να ευχαριστήσω την ΕΣΚΑΣΕ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα για την περίοδο που ήμουν μόνος μου στην ΚΕΔ, αλλά και τους Δεσάρτη και Σταμάτη που παρότι βραχύχρονη η συνεργασία μας ήταν καλή. Να ευχαριστήσω επίσης την Ντίνα Πουλάκη, υπάλληλο της Ένωσης αλλά και τον Παναγιώτη Ανδρέου που είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία. Πήρα την απόφαση, γιατί πιστεύω πως ήταν η στιγμή που έπρεπε να αποχωρήσω. Δεν υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος αλλά είμαι του δόγματος ότι ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πότε είναι η κατάλληλη ώρα για να αποχωρεί. Δεν νομίζω να έχω πλέον κάτι άλλο να προσφέρω στο χώρο και δεν σου κρύβω πως κουράστηκα κιόλας”.
ΕΡ: Η σκέψη της αποχώρησης πέρασε και άλλες φορές στο παρελθόν από το μυαλό σου;
Χ.Β.: ”Το είχα σκεφτεί από πέρυσι να αποχωρήσω, δεν το έκανα τότε, έγινε τώρα. Πρέπει να μπαίνουν νέοι άνθρωποι στις δράσεις, όπως αλλάζουν οι παίκτες στις ομάδες έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς οι διαιτητές, να αφήνουμε τους νέους να μπαίνουν μπροστά. Όπως είχα αποφασίσει να αποσυρθώ σε κάποια ηλικία από την ενεργό δράση έτσι ήρθε τώρα το πλήρωμα του χρόνου για να φύγω και από την ΚΕΔ και γενικά από το χώρο της διαιτησίας”.
”Είχε φτιάξει θυμάμαι ομάδα το Κριεκούκι και Δεκέμβρη μήνα πήγαμε να παίξουμε αγώνα στο ανοιχτό με χιονοθύελλα! Το χιόνι δεν έπιανε όμως στην άσφαλτο και τον αγώνα δεν μπορούσαμε να τον διακόψουμε!”
ΕΡ: Σε μια πορεία 37 ετών, έχεις περάσει απ’ όλη την εξέλιξη του τοπικού μπάσκετ, από τα ανοιχτά γήπεδα, τις βροχές, τα χιόνια, τις αναβολές, μέχρι και σήμερα. Πως τα έζησες όλα αυτά, ποιες στιγμές είναι εκείνες που σου έχουν μείνει χαραγμένες;
Χ.Β: ”Έχουμε περάσει πολλά, τι να πρωτοθυμηθώ! Είχε φτιάξει θυμάμαι ομάδα το Κριεκούκι και Δεκέμβρη μήνα πήγαμε να παίξουμε αγώνα στο ανοιχτό με χιονοθύελλα! Το χιόνι δεν έπιανε όμως στην άσφαλτο και τον αγώνα δεν μπορούσαμε να τον διακόψουμε…Εμείς, μέσα στο γήπεδο τρέχαμε, ήμασταν κάπως υποφερτά. Αυτοί που ήταν σε τραγική κατάσταση, ήταν τα μέλη της γραμματείας. Φορούσαν γάντια, σκουφιά, παλτό και μέσα από ένα κλουβάκι Volkswagen που είχαν ανοίξει τη συρόμενη πόρτα προσπαθούσαν να γράψουν το φύλλο αγώνος, μάταια όμως καθώς οι νιφάδες από τη χιονοθύελλα πήγαιναν παντού! Ήθελα να το κρατήσω αυτό το φύλλο αγώνος…Για όλους μας όμως, ήταν τόσο μεγάλο το μεράκι που τα ξεπερνάγαμε όλα αυτά τα προβλήματα, ίσως να ακούγεται περίεργο τώρα για τους σημερινούς διαιτητές που παίζουν μέσα στα σαλόνια. Υπήρχαν γήπεδα όπως της Λαμίας που ήταν πολύ μικρά και ένας συνάδελφος είχε πάθει ηλίαση θυμάμαι και είχε δώσει ένα λάθος σφύριγμα που όλοι γέλαγαν απ’ έξω… Στην Πελασγία θυμάμαι ένα άλλο περιστατικό, είχαν φτιάξει ομάδα μπάσκετ και έπαιζαν με αντίπαλο το Δομοκό. Όταν φτάσαμε με το συνάδελφο διαιτητή, συναντήσαμε ένα γεμάτο γήπεδο, μας περίμεναν οι ομάδες, φαινόταν σαν γιορτή. Μπήκαμε στο γήπεδο και ψάχναμε τη γραμματεία. Ρωτήσαμε το σωματείο της περιοχής που είναι το τραπεζάκι της γραμματείας και μας λένε ”Ποια γραμματεία, δεν ξέρουμε εμείς από αυτά, δεν μας είπαν για τέτοια πράγματα!”. Όπως καταλαβαίνεις, αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Παράλληλα, είχαμε να αντιμετωπίσουμε και τη μη γνώση αρκετών βασικών κανονισμών από παίκτες, προπονητές, φιλάθλους καθώς το μπάσκετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο τότε και το βάρος και η ευθύνη έπεφτε πάντα πάνω στους διαιτητές. Ακόμα να σου πω, πως οι αγώνες τότε γίνονταν μόνο Κυριακή πρωί, δεν υπήρχαν αγώνες το Σάββατο, ούτε και αυτοκίνητα είχαν οι περισσότεροι διαιτητές. Μπαίναμε 6 άνθρωποι μέσα σε ένα αυτοκίνητο και πηγαίναμε να καλύψουμε τα παιχνίδια της περιοχής μας. Εμείς από Θήβα πηγαίναμε προς Λαμία, Άμφισσα, Λιβαδειά κλπ.”.
ΕΡ: Πόσα χρόνια ήσουν ενεργός διαιτητής;
Χ.Β.: Ήμουν 22 χρόνια, από το 1983 που ξεκίνησα μέχρι το 2005, πάντα στα τοπικά πρωταθλήματα”.
ΕΡ: Υπήρχε κάποιος λόγος που δεν αξιολογήθηκες ποτέ;
Χ.Β.: ‘‘Ήταν προσωπική μου επιλογή. Οι μετακινήσεις σε νησιά για να σφυρίζω αγώνες δεν μου έκαναν ποτέ καμιά αίσθηση”.
ΕΡ: Έχει πιστεύεις κάποια ιδιαίτερη σημασία η αξιολόγηση σε Εθνικές κατηγορίες για τους διαιτητές;
Χ.Β.: ‘‘Βεβαίως και έχει αξία, αρκεί ασφαλώς ο διαιτητής που έχει την ικανότητα να παίζει στα Εθνικά πρωταθλήματα να αγωνίζεται. Να μην υπάρχουν δηλαδή κάποιοι άλλοι παράγοντες που να του φρενάρουν την εξέλιξη του”.
”Δεν έχω ασχοληθεί με το Εθνικό, δεν με ενδιέφερε ποτέ, ήταν επιλογή μου να μην πάω και έτσι ουσιαστικά με άφησε όλα αυτά τα χρόνια αδιάφορο”
ΕΡ: Για να το αναφέρεις προφανώς θα γίνεται…
Χ.Β.: ‘‘Από την πείρα μου, κάτι μου λέει πως τα κριτήρια δεν είναι πάντα αξιοκρατικά. Δεν έχω ασχοληθεί με το Εθνικό, δεν με ενδιέφερε ποτέ, ήταν επιλογή μου να μην πάω και έτσι ουσιαστικά με άφησε όλα αυτά τα χρόνια αδιάφορο. Από μαρτυρίες συναδέλφων στο παρελθόν, υπήρξαν κάποια παράπονα. Αν ήταν δικαιολογημένα αυτά τα παράπονα ή αδικαιολόγητα, αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω”.
ΕΡ: Στην ΚΕΔ πόσα χρόνια δραστηριοποιήθηκες;
Χ.Β.: Ήμουν για 15 χρόνια, από τη μέρα που σταμάτησα η ΕΣΚΑΣΕ με όρισε απ’ ευθείας στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας. Παρότι δεν ήμουν ποτέ Εθνικών κατηγοριών, αυτό άλλωστε δεν είχε καμιά σημασία καθώς η ΚΕΔ έχει αρμοδιότητα μόνο τις τοπικές κατηγορίες”.
ΕΡ: Οι σχέσεις σου με τον πρόεδρο της Ένωσης όλα αυτά τα χρόνια πως ήταν;
Χ.Β.: ”Οι σχέσεις μας ήταν αρμονικές, κάποιες φορές υπήρξαν ορισμένες διαφωνίες αλλά ήταν λογικό σε ένα βάθος 15 ετών. Δεν υπήρξε κάτι που να μας διαταράξει αυτά τα χρόνια τη συνεργασία”.
ΕΡ: Στα 15 χρόνια που ήσουν στην ΚΕΔ υπήρξε ποτέ παρέμβαση στο έργο σου από την Ένωση όσο αφορά ας πούμε τον ορισμό διαιτησίας;
Χ.Β.: ”Όχι, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη από την ΕΣΚΑΣΕ και απόλυτη δικαιοδοσία για να επιτελέσω το έργο μου μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής. Όπως άλλωστε και τα δύο χρόνια που ήμουν μόνος μου. Οι αποφάσεις ήταν πάντα δικές μας, μαζί με τον Κοτσιμπό και τον Χριστοδούλου παλιότερα και με τα παιδιά που ήμασταν μαζί τα τελευταία χρόνια”.
”Αν το αίτημα είναι του σωματείου που θέλει τον αποκλεισμό κάποιου διαιτητή από τους αγώνες του, όχι, αυτό δεν λαμβάνεται υπ όψιν”
ΕΡ: Στα χρόνια που ήσουν στην ΚΕΔ, δέχθηκες πιέσεις από σωματεία, να σε πάρουν τηλέφωνο και να σου πουν, ”Χάρη δεν θέλω να μου βάλεις αυτούς τους διαιτητές;” Αν ναι, πως το διαχειρίστηκες…
Χ.Β.: ”Το βασικό αίτημα των σωματείων είχε να κάνει σε σχέση περισσότερο με το οικονομικό σκέλος, μεγάλωσε τα τελευταία χρόνια λόγω κρίσης, να μην μπαίνουν διαιτητές από μακρινές αποστάσεις. Προσωπικά ήμουν άνθρωπος που τηρούσε ανέκαθεν τους κανονισμούς. Να ξέρεις, πως η εκάστοτε ΚΕΔ τα περισσότερα αιτήματα δεν τα λαμβάνει υπ’ όψιν. Αν το αίτημα είναι του διαιτητή ή του κριτή που δεν θέλει να σφυρίξει ένα σωματείο, τότε η ΚΕΔ το εξετάζει και μπορεί να το κάνει δεκτό. Αν το αίτημα είναι του σωματείου που θέλει τον αποκλεισμό κάποιου διαιτητή από τους αγώνες του, όχι, αυτό δεν λαμβάνεται υπ όψιν”.
ΕΡ: Δηλαδή αν σε έπαιρνε τηλέφωνο ένας παράγοντας και σου έλεγε, δεν θέλω να με σφυρίξει ο τάδε διαιτητής γιατί με έχει ”κάψει”, δεν το λάμβανες ποτέ υπ’ όψιν σου;
Χ.Β.: ”Τέτοια αιτήματα κατά καιρούς υπήρχαν, αλλά δεν τα λαμβάναμε υπ’ όψιν μας”.
ΕΡ: Σε περίπτωση που ένα σωματείο με έγγραφο ζητούσε την εξαίρεση ενός διαιτητή, εκεί τι έκανες;
Χ.Β.: ”Και αυτό είχε γίνει, αλλά και πάλι δεν λαμβανόταν υπ’ όψιν”.
ΕΡ: Έχεις περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου μέσα στα γήπεδα. Θέλω να μας πεις, ποιο είναι το επίπεδο σήμερα των διαιτητών, πάντα στην Ένωσή μας…
Χ.Β.: ”Βάσει των σωματείων στην Ένωσή μας, δεν έχουμε τον αντίστοιχο αριθμό διαιτητών. Τώρα, το επίπεδο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον κάθε διαιτητή ξεχωριστά. Πρέπει ένας διαιτητής ότι παρακολουθεί και μαθαίνει σε ένα σεμινάριο να τα εφαρμόζει και εντός του αγωνιστικού χώρου. Το επίπεδο των διαιτητών τώρα. Υπάρχουν οι παλιοί που δεν τους αμφισβητείς, υπάρχουν και οι καινούργιοι που δείχνουν διάθεση να μάθουν. Εμείς τότε δεν είχαμε παλιούς διαιτητές να μας βοηθήσουν, τώρα είναι καλύτερα για τους νέους γιατί έχουν υποστήριξη και καθοδήγηση”.
” Ίσως να μην δέχονται τα νέα παιδιά σήμερα, την πίεση που υπάρχει πάνω στους διαιτητές από τους προπονητές, τους φιλάθλους. Ίσως επειδή τα χρήματα μπορεί να τους φαίνονται και λίγα. Για να γίνεις διαιτητής πάνω απ’ όλα πρέπει να το αγαπάς”
ΕΡ: Δεν βλέπουμε όμως διαιτητές νεαρής ηλικίας, με προοπτική, να έρχονται στο χώρο της διαιτησίας. Είδαμε και στις τελευταίες σχολές, οι νέοι διαιτητές να είναι κάποιας ηλικίας…
Χ.Β.: ”Ναι, το είδα και εγώ αυτό. Να σου πω, που το αποδίδω. Για να γίνει κάποιος διαιτητής πρέπει να είναι μέσα από το χώρο. Έχω πει επανειλημμένως σε ομάδες να στέλνουν νέα παιδιά, αθλητές που δεν συνεχίζουν το μπάσκετ στο χώρο της διαιτησίας, δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Ακόμα και αυτοί που έρχονται, μετά από λίγο καιρό τα παρατάνε. Ίσως να μην δέχονται τα νέα παιδιά σήμερα, την πίεση που υπάρχει πάνω στους διαιτητές από τους προπονητές, τους φιλάθλους. Ίσως επειδή τα χρήματα μπορεί να τους φαίνονται και λίγα. Για να γίνεις διαιτητής πάνω απ’ όλα πρέπει να το αγαπάς”.
ΕΡ: Αν υποτεθεί ότι οι λίγοι έμπειροι διαιτητές της Ένωσης, όπως ας πούμε οι Τσάλας, Κοτσιμπός, Ντάνος, Χουγιάζος αποφασίσουν να σταματήσουν, υπάρχει διάδοχη κατάσταση; Το ρωτάω, γιατί μέχρι στιγμής βλέπουμε μόνο καλούς διαιτητές να αποχωρούν. Ένα πρόβλημα που ενδεχομένως να το αντιμετώπιζες και στους ορισμούς…
Χ.Β.: ”Ισχύει αυτό, είχαμε άλλωστε ζητήματα και στους ορισμούς που κάθε Πέμπτη αποτελεί ένα δύσκολο σταυρόλεξο που πρέπει να λυθεί. Κάποιοι από τους νέους διαιτητές έχουν ενταχθεί σε υψηλότερο επίπεδο, μαζί με τους έμπειρους σε παιχνίδια της Α’ κατηγορίας για παράδειγμα”.
ΕΡ: Αν πούμε ότι υποθετικά οι λίγοι έμπειροι διαιτητές σταματήσουν, την επόμενη μέρα μπορούμε να κάνουμε τα πρωταθλήματα;
Χ.Β.: ‘‘Είναι κάπως μεγάλο το κενό, αν φύγουν οι έμπειροι, δεν ξέρω τι θα μπορέσει να γίνει. Και το πρόβλημα δημιουργείται και από το γεγονός ότι κάποια παιδιά που ήρθαν και ήταν αξιόλογα δεν έμειναν τελικά μαζί μας”.
ΕΡ: Αυτή η κόντρα που υπάρχει στο χώρο των διαιτητών τα τελευταία χρόνια, επηρεάζει συνολικά τη διαιτησία στην περιφέρεια μας; Βλέπουμε αρκετούς διαιτητές να έχουν σταματήσει τα τελευταία χρόνια, ακόμα και νεαροί διαιτητές με ταλέντο, όπως π.χ. ο Τσαλκιτζής, που λέγαμε προηγουμένως ότι λείπουν από την Ένωση…
Χ.Β.: ‘‘Είναι μια κατάσταση που δημιουργήθηκε στη Χαλκίδα και μας επηρέασε. Προσωπικά δεν τα είχα δει τα αδέρφια Τσαλκιτζή σε κάποιο αγώνα, μου είχαν πει όμως πως ήταν πολύ καλοί διαιτητές και δεν ξέρω για πιο λόγο αποχώρησαν ξαφνικά από το χώρο της διαιτησίας. Φύγανε και κάποιοι άλλοι διαιτητές από τη Χαλκίδα, σίγουρα λυπηρά αυτά τα γεγονότα, δεν μας τιμούν, αλλά δεν νομίζω ότι αυτή η κόντρα έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο για να έχουμε μια φυγή διαιτητών από το χώρο,”.
”Ένας καλός διαιτητής δεν είναι εκείνος που μπορεί να βλέπει μόνο τα σφάλματα και τις παραβάσεις, είναι μια συνισταμένη πολλών πραγμάτων, πως θα διαχειριστεί τον πειθαρχικό έλεγχο, το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά”
ΕΡ: Με τη δική σου εμπειρία όλων αυτών των χρόνων, αν σου έλεγαν τι πρέπει να γίνει για να φτιαχτεί το επίπεδο των διαιτητών, ποιες θα ήταν οι προτεραιότητες που θα έβαζες;
Χ.Β.: ”Όποιος θέλει να είναι ένας καλός διαιτητής, θα πρέπει να εφαρμόζει τους κανονισμούς κατά γράμμα, τότε θα πετύχει. Ένας καλός διαιτητής δεν είναι εκείνος που μπορεί να βλέπει μόνο τα σφάλματα και τις παραβάσεις, είναι μια συνισταμένη πολλών πραγμάτων, πως θα διαχειριστεί τον πειθαρχικό έλεγχο, το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά”.
ΕΡ: Υπάρχει καχυποψία από τις ομάδες προς τους διαιτητές;
Χ.Β.: ”Υπάρχει καχυποψία, δυσπιστία θα έλεγα, που πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Οι παράγοντες, οι προπονητές πρέπει να καταλάβουν ότι κανένας διαιτητής και το λέω ευθαρσώς αυτό, δεν πάει στο γήπεδο να σφυρίξει ένα αγώνα έχοντας στο μυαλό του να αδικήσει κάποιο σωματείο. Αυτό πρέπει να σταματήσει, να βγει από το μυαλό όλων”.
ΕΡ: Οι τρεις διαιτητές στον προπέρσινο τελευταίο τελικό Άρη Θήβας-Μάκαρου για άνοδο στη Γ’ Εθνική, ήταν λάθος απόφαση ή όχι;
Χ.Β.: ‘‘Η σκέψη μας ήταν να βάλουμε τρεις διαιτητές ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα, να μπορέσουμε να ελέγξουμε καλύτερα τον τελικό, να μην υπάρξουν λάθη. Ίσως αυτό που δεν λάβαμε υπ’ όψιν μας ήταν ότι ο Γιώργος Χριστοδούλου είχε πολύ καιρό να παίξει με τη μηχανική των τριών διαιτητών, δεν θυμάμαι κιόλας αν τη γνώριζε τη μηχανική, αν είχε παίξει ποτέ σε αγώνα με 3 διαιτητές. Είναι διαφορετική τεχνική για τους 3 διαιτητές απ’ ότι για τους 2 και αν δεν την ξέρεις θα δυσκολευτείς. Επαναλαμβάνω, ότι η σκέψη ήταν να μπουν 3 διαιτητές γιατί πριν τον αγώνα υπήρχε μια ένταση, μια διάχυτη εντύπωση πως επρόκειτο για ένα δύσκολο τελικό, με σκοπό να μην υπάρξει κανένα παράπονο από τα σωματεία. Δεν ήταν και πολύ κακή ιδέα πάντως”.
ΕΡ: Η επόμενη ΚΕΔ χωρίς τον Βασιλείου και με τον Γ. Χριστοδούλου πλέον στη θέση σου, ποιες προτεραιότητες πρέπει να έχει;
Χ.Β.: ”Εύχομαι ολόψυχα στην επόμενη ΚΕΔ καλή δύναμη και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουν. Ο Γιώργος (Χριστοδούλου) άλλωστε έχει διατελέσει και στο παρελθόν ως μέλος της ΚΕΔ, οι Δεσάρτης και Σταμάτης έχουν αποκτήσει την εμπειρία και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουν περίφημα. Σαν προτεραιότητα θα τους έλεγα, με την πείρα που έχουν να μπορούν να καλύπτουν τους αγώνες έτσι ώστε να μην υπάρχει κάποιο παράπονο. Απλά, να τονίσω και πάλι ότι όλοι, προπονητές, παράγοντες και παίκτες να μην έχουν δυσπιστία απέναντι στους διαιτητές, να κάνουν το παιχνίδι τους και να μην ασχολούνται με τίποτα άλλο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες και το επίπεδο των πρωταθλημάτων μας.
ΕΡ: Υπήρχαν άλλοι διαιτητές που ενδεχομένως να είχαν θέση στην ΚΕΔ; Για παράδειγμα ο Μπλέτσας είναι καθηγητής διαιτησίας αλλά δεν ήταν όπως φάνηκε και πάλι στις βασικές επιλογές…
Χ.Β.: ”Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γι αυτό, είναι καθαρά απόφαση του Δ.Σ. της ΕΣΚΑΣΕ. Σίγουρα, εκείνοι οι διαιτητές που έχουν κάνει δήλωση μη εν ενεργεία μπορούν να είναι υποψήφιοι. Από εκεί και έπειτα, το πως κρίνει το Δ.Σ. της ΕΣΚΑΣΕ να επανδρώσει την ΚΕΔ ή οποιαδήποτε άλλη επιτροπή, δεν μπορώ να εκφέρω κάποια γνώμη, δεν έχω καμιά αρμοδιότητα”.
”Τα έδωσα όλα αυτά τα χρόνια, κουράστηκα και νομίζω πως δικαιούμαι να ξεκουραστώ. Δεν θα με βλέπετε πουθενά. Αρκετά, έκλεισε για μένα αυτός ο κύκλος”
ΕΡ: Η επόμενη μέρα του Χάρη Βασιλείου ποια θα είναι; Θα σε βλέπουμε στα γήπεδα ως θεατή;
Χ.Β.: ‘‘Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει ξεκούραση. Τα έδωσα όλα αυτά τα χρόνια, κουράστηκα και νομίζω πως δικαιούμαι να ξεκουραστώ. Δεν θα με βλέπετε πουθενά. Αρκετά, έκλεισε για μένα αυτός ο κύκλος…”.
ΕΡ: Δηλαδή ρίχνεις μαύρη πέτρα; Μάλλον, από κάτι θα έχεις απογοητευτεί…
Χ.Β.: ”Δεν με έχει πειράξει κάτι, ίσως να μην είχα καταλάβει και εγώ ο ίδιος πόσο είχα κουραστεί. Όταν είσαι ενεργός η αδρεναλίνη σου είναι στα ύψη και δεν το καταλαβαίνεις, όταν ηρεμήσεις και κάνεις ένα απολογισμό, τότε λες τέλος απ’ όλα. Όταν κάποιοι άλλοι τελείωναν μια δουλειά και απομακρύνονταν από το χώρο τους μου φαινόταν παράξενο, τώρα τους καταλαβαίνω και τους δικαιολογώ. Δεν θα ασχοληθώ εκ νέου με κάτι, θα αποτραβηχτώ. θέλω να ξεκουραστώ, το έχω ανάγκη”.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Νικολάου
Φωτογραφίες: Γιάννης Δαλιάνης
