Ο Λοκρός σίγουρα θα ονειρευόταν διαφορετικό τρόπο για να γιορτάσει τα 40 χρόνια από την ίδρυση του, όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλεις, αλλά όπως τα οδηγούν οι καταστάσεις.
Έτσι λοιπόν, με βαριά καρδιά χθες στην Αταλάντη πήραν τη δύσκολη, σκληρή απόφαση, να μην δηλώσουν συμμετοχή και να πέσουν οικειοθελώς στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ αναζητώντας ένα restart για μια ομάδα που προσπάθησε να πετύχει περισσότερα πράγματα από τις δυνάμεις της και που αυτή η απόφαση έμοιαζε με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Η Αταλάντη των περίπου 5,000 κατοίκων η αλήθεια είναι ότι έκανε τη δική της υπέρβαση αυτά τα χρόνια, στηριζόμενη σε λίγους ανθρώπους αλλά με μεγάλη αγάπη για το άθλημα και τον τόπο τους, πάνω όμως από τις δυνάμεις και τις αντοχές της περιοχής.
Ο Ανέστης Μάτος γύρισε στο χωριό του αφήνοντας νωρίς τις μεγαλύτερες κατηγορίες όπου θα μπορούσε να παίζει ακόμα και σήμερα, το ίδιο και ο αδερφός του Άγγελος και πάνω σε αυτούς τους δύο πυλώνες άρχισε να χτίζεται ένας Λοκρός που ξέφυγε από τα δεδομένα και τις δυνατότητες της περιοχής. Δίπλα τους, άνθρωποι με μεράκι όπως ο Ζαρονικόλας, αρκετοί διοικούντες αλλά οι Εθνικές κατηγορίες έχουν απαιτήσεις που ξεφεύγουν πολλές φορές από τα όρια αντοχής, οικονομικά και μη.
Ήταν φανερό τα τελευταία δύο χρόνια, πως υπήρξε ένας κορεσμός στην ομάδα. Ο κόσμος δεν στήριζε όπως παλιά, η Β΄ Εθνική όσο και αν ακούγεται παράλογο, δεν συγκινούσε όπως η πορεία της ομάδας στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ ή η πρώτη χρονιά στη Γ’ Εθνική, με το γήπεδο πέρυσι να είναι σχεδόν άδειο σε αρκετά ματς, σε μια λογική του ”καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη”. Πρόσφατα δε, στη Γενική Συνέλευση της ομάδας σημειώθηκε…ιστορικό χαμηλό παρουσίας των φίλων της ομάδας, με ελάχιστο κόσμο να δίνει το παρών, γεγονός που ουσιαστικά λειτούργησε ως προάγγελος της χθεσινής απόφασης.
Κορεσμός υπήρξε και για τους χορηγούς που στήριξαν αυτή την προσπάθεια, ενώ η βοήθεια από τους φορείς το τελευταίο χρονικό διάστημα ήταν μηδαμινή.
Αυτός ο συνδυασμός, έφερε τον Λοκρό μπροστά στη λήψη μιας μεγάλης απόφασης. Από τη μια πλευρά ήταν το κίνητρο και η θέληση για μια ακόμα συμμετοχή στη Β’ Εθνική, από την άλλη πλευρά ήταν η φωνή της λογικής για την αποχώρηση ώστε να μην υπάρξει πάνω απ’ όλα μεγάλο οικονομικό άνοιγμα. Μετά από πολύ σκέψη, η ομάδα της Αταλάντης επέλεξε το δρόμο της λογικής και της αποχώρησης από τις Εθνικές κατηγορίες. Ο Λοκρός με ηρεμία πλέον, χωρίς το άγχος για να βγάλει μια ακόμα χρονιά με απαιτήσεις πολύ πάνω από τις δυνάμεις του, θα σχεδιάσει ένα νέο ξεκίνημα. Ένα ξεκίνημα, που πρέπει να βασίζεται σε νεαρά παιδιά από την ευρύτερη περιοχή και με το πάθημα να έχει γίνει μάθημα πλέον, πως πάνω από το συναίσθημα πρέπει να μπαίνει πάντα η λογική…
