Το πρωτάθλημα της Basketleague ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, με τον Παναθηναϊκό να κατακτά το 40ο τρόπαιο της ιστορίας του, κάνοντας παράλληλα το νταμπλ, μια που είχε προηγηθεί και η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας.
Μια ιδιαίτερη χρονιά για τους ”πράσινους” καθώς εκτός της πανδημίας ήταν και η πρώτη χρονιά στη μετά Γιαννακόπουλου εποχή, μια ιδιαίτερη σεζόν όμως και για τον Χαλκιδέο κόουτς Θανάση Γιαπλέ, που ως μέλος του προπονητικού τιμ, έφτασε στο δεύτερο νταμπλ της καριέρας του, το πρώτο στην Ελλάδα, καθώς είχε προηγηθεί και εκείνο στο Κατάρ το 2014!
Η επιτυχία του Θανάση Γιαπλέ, που δεν έχει να κάνει μόνο με το φετινό νταμπλ, αλλά με τη γενικότερη παρουσία του στους πάγκους εδώ και τρεις δεκαετίες πλέον, αντανακλά σε όλους εκείνους που πιστεύουν πως μέσα από τη δουλειά μπορείς να πετύχεις, να αναδειχθείς και να αναγνωριστείς.
Και ο Γιαπλές το έχει καταφέρει αυτό με την αξία του στον υπερθετικό βαθμό, καθώς όπου και αν πήγε, μοναδικό κριτήριο ήταν η δουλειά του. Δεν είναι δημοσιοσχετίστας, δεν έχει καν μάνατζερ, κάτι που φαντάζει απίστευτο σε αυτό το επίπεδο, αλλά ενδεχομένως να μη χρειάζεται κιόλας, αφού “μιλάει” η δουλειά του.
Φέτος πήγε στον Παναθηναϊκό ως άμεσος συνεργάτης του Βόβορα. Όταν η διοίκηση της ομάδας πήρε την απόφαση να προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή, η αποχώρηση και του Γιαπλέ έμοιαζε για πολλούς ως…φραγμένη στο κουπόνι του στοιχήματος. Παρ’ ότι, όπως λέει και ο ίδιος παρακάτω, όταν το έμαθε άρχισε να…πακετάρει, ”μίλησε” η δουλειά του και παρέμεινε ως μέλος και του επόμενου προπονητικού τιμ, με επικεφαλής τον Όντεντ Κάτας.
Ο Θανάσης Γιαπλές θεωρείται από τους πλέον έμπειρους προπονητές, έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 35 σεζόν στους πάγκους, παρότι δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια, διανύοντας το 52ο έτος της ηλικίας του!
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων έχει περάσει απ’ όλα τα επίπεδα, ανεβαίνοντας σκαλί-σκαλί. Από τις ακαδημίες της ΑΓΕΧ στο ”χτίσιμο” τους στο ιστορικό ΚΕΤΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’80, παράλληλα και παίκτης τότε αλλά και αρχηγός της αντρικής ομάδας, από την 3η θέση του 1990 στο Πανελλήνιο Παίδων, στη 2η θέση του 1993 πάλι στους Παίδες και στο χρυσό του 2000 στη Λαμία με τους εφήβους!
Από ασίσταντ κόουτς της ΑΓΕΧ στην Α2 από το 1997-2003 ως άμεσος συνεργάτης του Βαγγέλη Αγγέλου, σε πρώτος προπονητής της ομάδας από το 2004-07, επίσης στην Α2.
Από βοηθός στα Τρίκαλα σε πρώτος προπονητής, όπως και στο Ρέθυμνο, όπου το 2013 ως πρώτος προπονητής οδήγησε τους Κρητικούς στα playoffs για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, επιτυχία μοναδική για επαρχιακή ομάδα, ιδίως εκείνη την περίοδο!
Ακολούθησε το…μεταπτυχιακό στο Κατάρ με νταμπλ, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να προσπαθήσει και να καταφέρει εν τέλει να καλύψει το χαμένο έδαφος, με αποκορύφωμα τη φετινή συνεργασία του με το ”τριφύλλι”.
Και ένα τελευταίο για τον Θανάση Γιαπλέ, πριν περάσουμε στη συνέντευξη, όπου μιλάει με ανοικτά χαρτιά για τον Παναθηναϊκό και όχι μόνο. Ο κόουτς είναι από τους ανθρώπους που, ό,τι και αν του ζητήσεις, θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει, χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα, που τον σεβασμό τον κέρδισε γιατί τον άξιζε. Παραδείγματα παικτών υπάρχουν πολλά, εγώ θα σταθώ σε μια προσωπική εμπειρία. Το καλοκαίρι του 2018, στην εκδήλωση των Stereabasket Awards βραβεύαμε μεταξύ άλλων την εφηβική ομάδα της ΑΓΕΧ του 2000, που ο Γιαπλές ήταν προπονητής της. Το 2018 ο Γιαπλές ήταν βοηθός στον Ήφαιστο Λήμνου που εκείνες τις ημέρες έκανε προετοιμασία στο Καρπενήσι. Ο Γιαπλές θα μπορούσε κάλλιστα να μην έρθει και δεν θα τον κατηγορούσε και κανένας. Ο Ήφαιστος είχε εκείνη τη μέρα διπλή προπόνηση. Πήρε άδεια και έφυγε το μεσημέρι από το Καρπενήσι οδικώς για να έρθει Χαλκίδα, να τιμήσει με την παρουσία του την εκδήλωση και σαφώς την ομάδα του, για να επιστρέψει το ίδιο βράδυ πίσω στο Καρπενήσι…Επειδή το κάθε τι έχει τη δική του μοναδική αξία…
Πάμε λοιπόν στη συνέντευξη, όπου ο Θανάσης Γιαπλές μιλάει για όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Παναθηναϊκό, για το πως χάλασαν οι μεταγραφές Μπράουν και Λαπροβίτολα, για την αναγκαστική επιλογή του Σαντ Ρος στον ”άσσο”, για τον Βόβορα, τον Κάτας, το χαμηλό μπάτζετ, τη δική του παραμονή μεσούσης της χρονιάς και την επόμενη μέρα.
Αλλά η συνέντευξη με τον Θανάση Γιαπλέ δεν έχει να κάνει μόνο με τον Παναθηναϊκό. Ο κόουτς μιλάει για την επιλογή του Κατάρ και ασφαλώς για το μπάσκετ της Χαλκίδας, από το χθες στο σήμερα αλλά και στην προοπτική του αύριο!
”Ο βασικός στόχος στην Ελλάδα επετεύχθη. Το μπάτζετ ήταν περιορισμένο, είχαμε το χαμηλότερο σε όλη τη Euroleague, ήταν μια δύσκολη κατάσταση”.
ΕΡ: Τέλος χρονιάς στον πάγκο του Παναθηναϊκού, με κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου Ελλάδας. Είσαι ευχαριστημένος, ευτυχισμένος, τι προσδιορισμό δίνεις σε αυτή την επιτυχία;
Θ.Γ.: ‘‘Όσον αφορά την επίτευξη των στόχων, όπως είχαν τεθεί στην αρχή της χρονιάς, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Βασικός μας στόχος ήταν να παρθούν οι εγχώριοι τίτλοι, και δεν βάζω μέσα το Super Cup που έγινε στην αρχή της σεζόν και ήταν ένα δοκιμαστικό τρόπαιο. Ο βασικός στόχος στην Ελλάδα επετεύχθη. Τώρα, όσον αφορά την πορεία στη Euroleague, αναμφίβολα δεν ήταν μια πορεία που θα μπορούσε να αφήσει ευχαριστημένο τον κόσμο του Παναθηναϊκού αλλά και εμάς που δουλεύαμε για την ομάδα, αλλά εκεί τα πράγματα ήτα σαφώς πιο δύσκολα. Το μπάτζετ ήταν περιορισμένο, είχαμε το χαμηλότερο σε όλη τη Euroleague, ήταν μια δύσκολη κατάσταση”.
”Από τη Ρεάλ είχαμε την ξεκάθαρη απάντηση πως μπορείτε να πάρετε τον Λαπροβίτολα, αλλά, αν φύγει ο Καμπάτσο, ο παίκτης θα πρέπει τον Οκτώβριο-Νοέμβριο να γυρίσει πίσω. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να δεχθεί ένα τέτοιο όρο”
ΕΡ: Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι καλύτερο φέτος στην Ευρώπη; Υπήρχε κάποιο κομβικό σημείο που έκρινε καταστάσεις;
Θ.Γ.: ‘‘Κομβικό σημείο ήταν αναμφίβολα η επιλογή του πόιντ-γκαρντ στην αρχή της χρονιάς. Πρώτος μας στόχος ήταν ο Λορέντζο Μπράουν που τελικά πήγε στη Φενέρ. Χάσαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου τρεις εβδομάδες στις διαπραγματεύσεις και ενώ ο αθλητής είχε συμφωνήσει κάποια στιγμή εξαφανίστηκε για δύο μέρες και την τρίτη μέρα εμφανίστηκε να έχει υπογράψει στη Φενέρ. Μετά, ακόμα περισσότερο χρόνο χάσαμε με τον Λαπροβίτολα, άλλο ένα σίριαλ που κράτησε περίπου για ένα μήνα. Ο παίκτης είχε συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό, το μοναδικό πρόβλημα ήταν η Ρεάλ σε σχέση με την πιθανή φυγή του Καμπάτσο για το ΝΒΑ. Από τη Ρεάλ είχαμε την ξεκάθαρη απάντηση πως μπορείτε να πάρετε τον Λαπροβίτολα, αλλά, αν φύγει ο Καμπάτσο, ο παίκτης θα πρέπει τον Οκτώβριο-Νοέμβριο να γυρίσει πίσω. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να δεχθεί ένα τέτοιο όρο και έτσι τελευταία στιγμή ναυάγησε και η περίπτωση του Λαπροβίτολα. Ο καιρός ήδη είχε περάσει, είχαμε αφιερώσει πολύ χρόνο σε δύο περιπτώσεις που ήταν πάρα πολύ κοντά, η προετοιμασία πλησίαζε, προσπαθήσαμε να κινηθούμε γρήγορα, δεν ήταν πολλοί οι διαθέσιμοι παίκτες για επίπεδο Euroleague σε αυτή τη θέση, φέτος θα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα μετά τη φυγή Καμπάτσο, Βιλντόζα. Είχαμε λίγες επιλογές και η καλύτερη για εκείνη τη στιγμή έδειχνε να είναι ο Πιερ Τζάκσον σε συνδυασμό με το μπάτζετ που διαθέταμε, ένας καλός παίκτης που όμως τραυματίστηκε. Ο Τζάκσον ήταν και ο μοναδικός που είχε την εμπειρία της Euroleague στη θητεία του με τη Μακάμπι και γι’ αυτό επιλέχθηκε, αλλά δυστυχώς και με τον τραυματισμό του πριν τον πρώτο αγώνα με τη Κίμκι και γενικά με την όλη κατάσταση με τον covid, το παιδί ζήτησε να φύγει φοβούμενος και την πανδημία. Στη συνέχεια πήγαμε σε δύο άλλες λύσεις που δεν ήταν του επιπέδου ώστε να βοηθηθεί ο Παναθηναϊκός σε αυτό που ήθελε να κάνει. Αναγκαστήκαμε λοιπόν, τα υπόλοιπα παιδιά, όπως οι Μποχωρίδης, Σαντ Ρος από εκεί που θα έπαιρναν το υπόλοιπο 10λεπτο από τον βασικό πόιντ-γκαρντ, να είναι εκείνοι οι βασικοί κατ’ ανάγκη σε αυτή τη θέση”.
‘‘Δεν ήταν στόχος μας ο Σαντ Ρος να είναι ο βασικός μας πόιντ γκαρντ. Και θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό, γιατί έγινε στόχος σε αυτό το ζήτημα ο Βόβορας και γενικότερα ολόκληρο το stuff”
ΕΡ: Ο Σαντ Ρος πήρε το μεγαλύτερο κομμάτι ως πόιντ-γκαρντ. Ήταν ένας παίκτης που μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο στον Παναθηναϊκό;
Θ.Γ.: ‘‘Δεν ήταν στόχος μας ο Σαντ Ρος να είναι ο βασικός μας πόιντ γκαρντ. Και θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό, γιατί έγινε στόχος σε αυτό το ζήτημα ο Βόβορας και γενικότερα ολόκληρο το stuff, ότι επιλέξαμε τον Σαντ Ρος για αυτή τη θέση. Όχι, δεν ήταν έτσι, όταν κυνηγάς δύο συγκεκριμένους παίκτες για δύο μήνες όπως οι Μπραουν και Λαπροβίτολα που σημαίνουν 30′ βασικοί στο παιχνίδι μας όπως το σχεδιάζαμε, δεν μπορείς να θεωρείς πως υπολόγιζες τον Σαντ Ρος για βασικό σε αυτή τη θέση. Είναι ξεκάθαρο ότι τον είχες πάρει για ένα ρόλο στα γκαρντ και παράλληλα να καλύψει 5′-7’ στη θέση του πόιντ γκαρντ και όχι να είναι εκείνος ο βασικός άσος της ομάδας”.
ΕΡ: Η ομάδα χτίστηκε λοιπόν με τα διαθέσιμα υλικά και ξεκίνησε τη σεζόν. Υπήρξε κάποιο άλλο κομβικό σημείο, ενδεχομένως τα πολλά κρούσματα covid ιδίως μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, ή ίσως η αλλαγή προπονητή μεσούσης της σεζόν;
Θ.Γ: ”Κάτι πιο κομβικό, που έχει να κάνει με την πανδημία, είναι ότι ο Παναθηναϊκός είχε ελάχιστες πτήσεις τσάρτερ, όταν δεν μπορούσε να βρεθεί έστω και με ανταπόκριση στον προορισμό του, πολλές φορές χρειάζονταν παραπάνω από μιάμιση μέρα για να φτάσουμε κάπου, οι πτήσεις ήταν πολύ χρονοβόρες, η ταλαιπωρία απίστευτη. Πτήσεις που παλιά γίνονταν απ’ ευθείας, όπως σε Βαρκελώνη, Μιλάνο πλέον είχαν καταργηθεί λόγω covid, έτσι αναγκαζόμασταν να πηγαίνουμε μέσω άλλων πόλεων που είχαν τα αεροδρόμια τους ανοικτά, αλλά αυτό σήμαινε ταλαιπωρία μιας μέρας. Φαντάσου να έχεις να παίξεις ένα πολύ δύσκολο αγώνα στη Euroleague, ο παίκτης να έχει ξυπνήσει άγρια χαράματα, να ταξιδεύει όλη μέρα για να παίξει την επόμενη, να ταξιδέψει μετά άλλη μια μέρα για την επιστροφή, να μην έχει χρόνο προετοιμασίας, να παίξει στο Ελληνικό πρωτάθλημα και ξανά από την αρχή…Κάποια στιγμή, στον πρώτο γύρο, μετρήθηκαν τα χιλιόμετρα που είχαμε διανύσει και το νούμερο ήταν απίστευτο. Τώρα, όσον αφορά την επιλογή του ρόστερ ή την αλλαγή προπονητή, όλα είναι υποθετικά γιατί ποτέ δεν θα μάθεις πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν άλλαζε ο προπονητής, αν παίρναμε κάποιους άλλους παίκτες, αλλά νομίζω πως γενικά αν εξαιρέσω το θέμα του πόιντ-γκαρντ που εξήγησα νωρίτερα, με το συγκεκριμένο μπάτζετ δεν νομίζω πως θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα και πολύ καλύτεροι οι παίκτες που θα μπορούσες να πάρεις. Στην επιλογή αλλαγής του προπονητή είναι καθαρά διοικητικό το θέμα, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη”.
”Η αλήθεια είναι πως…είχα πακετάρει! Μιλήσαμε με τον Γιώργο (Βόβορα) και μου έφερε τον εαυτό του ως παράδειγμα στην περίπτωση με τον Πεδουλάκη. Μου είχε πει πως αν ο Παναθηναϊκός θέλει να μείνεις, δεν φεύγεις ποτέ από μια ομάδα τέτοιου βεληνεκούς”
ΕΡ: Στην αλλαγή του προπονητή, παρότι είχες πάει στον Παναθηναϊκό ως άμεσος συνεργάτης του Βόβορα, παρέμεινες και με τον Κάτας.
Θ.Γ.: ”Η αλήθεια είναι πως…είχα πακετάρει! Μιλήσαμε με τον Γιώργο (Βόβορα) και μου έφερε τον εαυτό του ως παράδειγμα στην περίπτωση με τον Πεδουλάκη. Μου είχε πει πως αν ο Παναθηναϊκός θέλει να μείνεις, δεν φεύγεις ποτέ από μια ομάδα τέτοιου βεληνεκούς. Προς έκπληξη μου, μου ζητήθηκε να παραμείνω και η συνεργασία μου με τον επόμενο προπονητή ήταν εξαιρετική. Ο Κάτας να πω καταρχήν, πως είναι ένας πολύ ευχάριστος και εξαιρετικός άνθρωπος, ένας πολύ καλός προπονητής και συνέχισα μαζί του, αν και επαναλαμβάνω πως ήταν κάτι που δεν περίμενα να γίνει”.
ΕΡ: Η εμπειρία σου στην πρώτη χρονιά στον Παναθηναϊκό, σε μια διοργάνωση όπως η Euroleague ποια ήταν; Το μπάσκετ τελικά είναι παντού το ίδιο ή υπάρχουν διαφορές ανάλογα με το ποιοι αγωνίζονται;
Θ.Γ.: ”Είναι εντελώς διαφορετικό το μπάσκετ που παίζεται στην Euroleague. Αυτό που τη διακρίνει κυρίως, είναι η ταχύτητα και η αθλητικότητα. Μέχρι τώρα, μπορώ να πω πως ήμουν σε ένα επίπεδο πιο κάτω και φέτος είδα από κοντά τη διαφορά αυτού του πρωταθλήματος. Επίσης, η τακτική παίζει σπουδαίο ρόλο, υπάρχουν μεγάλα stuff στις ομάδες που κάνουν πολλές δουλειές. Όλα είναι στο μάξιμουμ, είναι η καλύτερη διοργάνωση που μπορείς να βρεθείς, να δουλέψεις, να διαβάσεις το μπάσκετ”.
”Οι ομάδες που επλήγησαν περισσότερο από την απουσία του κόσμου ήταν πρώτα απ’ όλους ο Παναθηναϊκός, η Μακάμπι και ο Ερυθρός Αστέρας, που είναι οι ομάδες με τις πιο ”θερμές” έδρες”
ΕΡ: Η απουσία του κόσμου έπαιξε ενδεχομένως ένα ρόλο στο πώς παρουσιάστηκε η ομάδα; Αν φέτος υπήρχε κόσμος στις εξέδρες, ίσως η πορεία του Παναθηναϊκού να ήταν καλύτερη;
Θ.Γ.: ”Όλες οι ομάδες της Euroleague, γιατί ήταν ένα θέμα που το συζητάγαμε συχνά, ήταν της άποψης ότι οι ομάδες που επλήγησαν περισσότερο από την απουσία του κόσμου ήταν πρώτα απ’ όλους ο Παναθηναϊκός, η Μακάμπι και ο Ερυθρός Αστέρας, που είναι οι ομάδες με τις πιο ”θερμές” έδρες. Ειδικά ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι αυτό που λέμε ο έκτος παίκτης στην κυριολεξία της ομάδας. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν λίγο καλύτερα για εμάς σε κάποια εντός έδρας παιχνίδια, θα μας έδινε ώθηση ο κόσμος, Κάποια στιγμή προς το τέλος, είδαμε στη Ρωσία κατά κύριο λόγο ένα σημαντικό ποσοστό φιλάθλων στην εξέδρα, εμείς δεν είχαμε αυτή τη δυνατότητα και ο Παναθηναϊκός ήταν από τις ομάδες που αυτή η εξέλιξη τον ”πλήγωσε” περισσότερο”.
ΕΡ: Παρότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε (Τετάρτη) ο Παναθηναϊκός δεν έχει κλείσει ακόμα προπονητή, είδηση βγαίνει για εσένα; Η επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού περιλαμβάνει και τον Θανάση Γιαπλέ;
Θ.Γ.: ”Δεν μπορεί να βγει καμιά είδηση και για κανέναν. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε κανένας δεν ξέρει τίποτα, ούτε ο πρώτος προπονητής (Κάτας) έχει ακριβή γνώση για το τι μέλλει γενέσθαι, ούτε εγώ προσωπικά έχω κάποια ενημέρωση, όπως απ’ ό,τι ξέρω και τα υπόλοιπα μέλη του stuff. Διαβάζουμε διάφορα, περιμένουμε αλλά δεν ξέρουμε τι θα γίνει”.
”Αυτά τα 2,5 χρόνια στο Κατάρ ίσως μου στοίχησαν κάποια άλλα πράγματα. Όμως, επαναλαμβάνω η απόφαση ήταν συνειδητή. Δεν μπορείς να λες μετανιώνω, ήταν επιλογή και όταν έγινε ήταν η πιο σωστή”
ΕΡ: Έχεις κάνει μια μεγάλη προπονητική καριέρα σε υψηλό επίπεδο, έχεις κάνει μια πολύ καλή σεζόν με το Ρέθυμνο το 2013, αλλά εκεί που περιμένει κάποιος το ξεπέταγμα, ακολουθεί το Κατάρ. Επιστροφή μετά σε Ελλάδα και Ευρώπη και τώρα ο Παναθηναϊκός. Δημιούργησε κάποιο προπονητικό κενό η επιλογή τότε του Κατάρ και αν ναι, αποκαταστάθηκε πλήρως φέτος με τον Παναθηναϊκό;
Θ.Γ.: ‘‘Πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις. Η επιλογή τότε του Κατάρ, μετά τη θητεία στο Ρέθυμνο που ήταν επιτυχημένη και θα μπορούσα να καθιερωθώ σε ένα υψηλό επίπεδο ως πρώτος προπονητής, ήταν συνειδητή και είχε να κάνει περισσότερο με οικονομικά παρά με κριτήρια καριέρας. Εκτός από μπασκετικοί είμαστε και άνθρωποι, έχουμε οικογένειες, υποχρεώσεις και κάποιες φορές σε ορισμένες επιλογές ο γνώμονας μπορεί να είναι διαφορετικός. Τη συγκεκριμένη περίοδο έπρεπε να λειτουργήσω κατ’ αυτό τον τρόπο, ήξερα ότι αυτό ίσως φέρει πίσω κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με το μπάσκετ, όπως και έγινε. Στην επιστροφή μου ήμουν τυχερός γιατί σχεδόν απ’ ευθείας συνεργάστηκα σε πολύ υψηλό επίπεδο μαζί με τον Βαγγέλη Αγγέλου στον Προμηθέα, μπαίνοντας σχεδόν άμεσα σε αυτό που λέμε Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αυτά τα 2,5 χρόνια στο Κατάρ ίσως μου στοίχησαν κάποια άλλα πράγματα. Όμως, επαναλαμβάνω η απόφαση ήταν συνειδητή. Δεν μπορείς να λες μετανιώνω, ήταν επιλογή και όταν έγινε ήταν η πιο σωστή. Σίγουρα δεν μετανιώνω για την επιλογή μου τότε”.
ΕΡ: Για την επόμενη μέρα σε προπονητικό επίπεδο του Θανάση Γιαπλέ, όχι απαραίτητα άμεσα αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο, προτιμάς να είσαι μέλος ενός προπονητικού τιμ, ή θέλεις να είσαι μπροστά ως πρώτος προπονητής;
Θ.Γ.: ”Δεν έχω τέτοιο κριτήριο. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το περιβάλλον που θα βρεθώ να είναι το καλύτερο δυνατό. Αν έχω να διαλέξω ανάμεσα σε μια δουλειά που να είμαι πρώτος προπονητής με μέτριες συνθήκες και σε μια δουλειά με πολύ καλές συνθήκες αλλά να είμαι δεύτερος, αναμφίβολα θα διαλέξω το δεύτερο. Να είσαι σε μια δουλειά πρώτος προπονητής με τέλειες συνθήκες είναι το ιδανικό, αλλά και δύσκολο να βρεθεί, ειδικά σε εποχές όπως αυτές που διανύουμε. Δεν το συζητάμε, βέβαια, ότι για κάποιον προπονητή το ιδανικό είναι να δουλεύει σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός”.
ΕΡ: Στον Παναθηναϊκό η δουλειά σου απαιτούσε πολλές ώρες εργασίας, προλάβαινες να ρίχνεις καμιά ματιά και προς τη μπασκετική Χαλκίδα;
Θ.Γ.: ”Ειδικά μέχρι το Γενάρη που ήμουν με τον Βόβορα, είχα πάρα πολλή δουλειά με ιδιαίτερη ευθύνη και με πολύ στρες και δεν μου έφτανε το 24ωρο. Επιπλέον, ήταν και τα ταξίδια πάρα πολλά εκείνη την περίοδο. Δεν προλάβαινα τη δουλειά στον Παναθηναϊκό, πόσο μάλλον να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Λόγω πανδημίας πάντως απ’ όσο ξέρω δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη δράση στα μέρη μας”.
ΕΡ: Στο μπάσκετ της Χαλκίδας πιστεύεις πως μπορεί να υπάρξει κάποια ουσιαστική εξέλιξη; Η δική σου παρουσία εδώ ήταν καθοριστική και συνδυάστηκε με τις επιτυχίες τόσο της αντρικής ομάδας μετά το 1996 ως άμεσος συνεργάτης του Αγγέλου, όσο και ως προπονητής των επιτυχιών ιδίως της δεκαετίας του ’90, στα τμήματα υποδομής, οπότε και η γνώμη σου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Θεωρείς πως είναι εφικτό ή όχι να γίνει και πάλι μια επανεκκίνηση;
Θ.Γ: ‘‘Ανέφικτο δεν είναι, αλλά χρειάζεται να προκύψει μια συγκυρία. Να βρεθούν μαζί, την ίδια στιγμή, κάποιοι από τους παράγοντες, κάποιοι καλοί προπονητές και ορισμένες καλές φουρνιές, όλα αυτά με λίγο καλό μεράκι, τότε κάτι πάλι μπορεί να ξεπεταχτεί. Εξειδικευμένα δεν μπορώ να σου πω κάτι γιατί δεν έχω πλέον τη γνώση του χώρου, δεν λειτουργώ στη Χαλκίδα, όλοι είναι φίλοι-γνωστοί, αλλά το πώς μπορεί να ”κουμπώσει” αυτό το πράγμα και να γίνει κάτι αξιόλογο στην πόλη, δεν μπορώ να το ξέρω”.
”Σίγουρα θα ήθελα να υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να δούλευα στην πόλη μου, είναι ενδιαφέρον να ταξιδεύεις, να ζεις μακριά, αλλά δεν είναι εύκολο να είσαι διαρκώς μακριά από την οικογένεια, να έχεις να δεις τα παιδιά σου για μήνες”
ΕΡ: Στα προπονητικά σου ”γηρατειά” θα σκεφτείς ίσως να επανακάμψεις;
Θ.Γ.: ”Ακόμα δεν θέλω να το σκέφτομαι. Το ιδανικό για τον καθένα θα ήταν να δουλεύει στην πόλη του, εκεί που έχει μεγαλώσει, που έχει την οικογένεια του και τους φίλους του. Σίγουρα θα ήθελα να υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να δούλευα στην πόλη μου, είναι ενδιαφέρον να ταξιδεύεις, να ζεις μακριά, αλλά δεν είναι εύκολο να είσαι διαρκώς μακριά από την οικογένεια, να έχεις να δεις τα παιδιά σου για μήνες.
Οι καιροί γενικά πάντως είναι πρωτόγνωροι, ακόμα υπάρχει ”θολούρα” σε όλο τον κόσμο από την πανδημία εδώ και 1,5 χρόνο και αυτό δεν έχει κατακαθήσει ακόμα. Όταν έχει αποκατασταθεί η ισορροπία, επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική, τότε θα μπορέσει να είναι κάτι πιο ξεκάθαρο και να βάλεις συγκεκριμένους στόχους”.
ΕΡ: Να υποθέσω ,πάντως, πως στο μέλλον, αν δεις μια χαραμάδα στην πόρτα, θα την ανοίξεις για να δεις αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον…
Θ.Γ.: ‘‘Καταρχήν είναι δεδομένο πως όταν και όποτε ζητηθεί βοήθεια, είμαι πάντα στη διάθεσή τους. Ήδη γίνεται αυτό σε προπονητικό επίπεδο αλλά και με παράγοντες, καθώς όλοι είναι φίλοι. Σχεδόν όλοι του χώρου έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις και αυτό που κάνω εγώ το πράττουν και άλλοι προπονητές και ακόμα περισσότερο από εμένα. Όποτε ζητηθεί βοήθεια, εννοείται ότι δίνεται από μεριάς μου χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς κανένα αντάλλαγμα”.
ΕΡ: Θεωρείς ότι η Χαλκίδα, με τον πληθυσμό και τις εγκαταστάσεις που έχει, μπορεί να βρει τον τρόπο ώστε να ασχοληθούν περισσότεροι άνθρωποι ενεργά και σοβαρά με το μπάσκετ;
Θ.Γ.: ”Αν πάρεις ξεχωριστά τον καθένα τομέα θα δεις πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Οι εγκαταστάσεις είναι πάρα πολύ καλές για επαρχιακή ομάδα. Ειδικότερα το κλειστό Κανήθου είναι ένα εξαιρετικό γήπεδο που αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους που έχουν περάσει από εδώ και το θυμούνται. Η παρουσία της Κύμης, παλαιότερα του Ίκαρου, ή και της ΑΓΕΧ από τα τέλη του ΄90 στην Α2, είναι ομάδες που χρησιμοποίησαν το Κλειστό και έφεραν ως αντιπάλους πολλές ομάδες που το θυμούνται ξεχωριστά. Όλες οι δημοτικές αρχές στέκονται δίπλα σε κάθε εγχείρημα και βοηθούν, κάτι επίσης σημαντικό. Η Χαλκίδα επίσης, όπως γνωρίζεις έχει πάρα πολλούς και καλούς προπονητές. Παράγουμε προπονητές που φεύγουν, όπως ο Βαγγέλης Αγγέλου με τεράστια καριέρα, ο Βασίλης Μπρατσιάκος με επιτυχίες και πορεία στο εξωτερικό, ο Χρήστος Μαρμαρινός, ο Αλέξης Βελισσαράκος αλλά και αυτοί που μένουν εδώ όπως ο Γιώργος Βελισσαράκος που αποτελεί ιστορία ολόκληρης της προπονητικής στην πόλη και τα υπόλοιπα παιδιά, φανερώνουν πως υπάρχει πολύ δυνατή και αυτή βάση. Επίσης υπάρχουν ταλέντα, έχει φανεί άλλωστε στο παρελθόν, οπότε σε αυτό που με ρωτάς θα σου απαντήσω πως δεν είναι απίθανο, αλλά χρειάζεται όλα αυτά μαζί ή έστω κάποια απ’ αυτά να βρεθούν μαζί σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο”.
” Όπως είχε φτιαχτεί εκείνη η ομάδα δεν υπήρχε περίπτωση να σταθεί, παρ’ όλο που ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο και αυτό αποτελούσε μια σημαντική παράμετρο. Σίγουρα τότε κάποιοι άνθρωποι ”μάτωσαν” και προσπάθησαν και η προσπάθεια ποτέ δεν ακυρώνεται”
ΕΡ: Επειδή έκανες ιδιαίτερη μνεία στο Κλειστό Κανήθου, που όπως είπες αποτελεί σημείο αναφοράς για όποιον έχει περάσει από εδώ και επειδή εσύ σε αυτό το γήπεδο προπονητικά εκτός της ΑΓΕΧ στην Α2 ήσουν και το 2013 με τον Ίκαρο, όταν ήρθες μεσούσης της σεζόν προσπαθώντας να σώσεις ό,τι σώζεται, να σε ρωτήσω αν πιστεύεις πως αυτή η κίνηση άξιζε να έχει συνέχεια, ή αν ήταν ενδεχομένως χτισμένη πάνω σε λάθος βάσεις…
Θ.Γ: ‘‘Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήρθα τότε αρχές Φλεβάρη. Βρήκα μια καλή ομάδα, αλλά αντιμετώπισα πολλά προβλήματα, όπως αποχές των παικτών από τις προπονήσεις, γκρίνια για τα οικονομικά κ.α. Επειδή δεν ήμουν από την αρχή δεν γνώριζα τι πορεία είχε ακολουθηθεί, ποιος ήταν υπεύθυνος, ποιος πλήρωνε, ποιος είχε την ομάδα και να σου πω την αλήθεια, ακόμα και σήμερα, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει τότε. Όπως είχε φτιαχτεί εκείνη η ομάδα δεν υπήρχε περίπτωση να σταθεί, παρ’ όλο που ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο και αυτό αποτελούσε μια σημαντική παράμετρο. Σίγουρα τότε κάποιοι άνθρωποι ”μάτωσαν” και προσπάθησαν και η προσπάθεια ποτέ δεν ακυρώνεται. Αλλά είναι διαφορετικό αν προσπαθείς για ”2” και χρειάζεται να προσπαθείς για ”8”, οι δυνατότητες σου να φτάνουν μέχρι ένα σημείο, αλλά να έχεις υποσχεθεί πράγματα που τα περισσότερα απ’ αυτά δεν μπορείς να τα κάνεις. Τότε είναι μοιραίο να προκύψει η κριτική. Πρώτα πρέπει να γίνεται μια καλή συμφωνία, ένας σωστός προγραμματισμός, μια σωστή κατανομή ρόλων και μετά μια ομάδα να πάει να παίξει σε ένα πρωτάθλημα Α1, ειδικά για αυτές τις εποχές που μιλάμε, 8 χρόνια πριν, όταν το 2013 το πρωτάθλημα της Α1 ήταν πολύ ανταγωνιστικό. Νομίζω πως εκείνο το εγχείρημα είχε πάρα πολλά κενά όσον αφορά τα πλαίσια που κινούνταν οι άνθρωποι, αλλά σου επαναλαμβάνω επειδή είχα έρθει αργά στην ομάδα δεν ξέρω ακριβώς τι είχε προηγηθεί. Εγώ σαν προπονητής, αντιμετώπιζα το μεγάλο πρόβλημα να μην κατεβαίνουν οι παίκτες στις προπονήσεις. Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο και δεν έχεις παίκτες να κάνεις προπόνηση, παύεις αυτόματα να συζητάς αν πας να σωθείς ή οτιδήποτε άλλο”.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Νικολάου
