Η συνέντευξη με τον υποψήφιο Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ευβοίας Μίλτο Χατζηγιαννάκη κλείστηκε πριν από περίπου ένα μήνα, όταν είχα τη χαρά να τον συναντήσω από κοντά!
Τότε, διαπίστωσα πως ο Βουλευτής είναι…δικός μας άνθρωπος, παθιασμένος με την πορτοκαλί μπάλα, με τον οποίο στο παρελθόν έχει τύχει να παρακολουθήσουμε από κοντά ακόμα και ίδιους αγώνες αλλά από διαφορετικές θέσεις στην εξέδρα!
Ο Μίλτος Χατζηγιαννάκης, που μας έκανε την τιμή να έχει παραβρεθεί στο παρελθόν και σε εκδηλώσεις των Stereabasket Awards, μας μίλησε για μπάσκετ και όχι μόνο!
Για το Ελληνικό μπάσκετ, τα αδέρφια Αντετοκούνμπο, τον Νίκο Γκάλη, τον Διαμαντίδη, για τη σειρά του Ολυμπιακού με τη Φενέρ, για το παρών και το μέλλον του μπάσκετ αλλά και της χώρας και είμαι σίγουρος πως θα εκπλαγείτε από την ανάλυση που κάνει και το πόσο μπάσκετ ξέρει…
Τον ρωτήσαμε ακόμα, καθώς εκλογές έρχονται, για τις διαφορές και ομοιότητες πολιτικής και αθλητισμού, αλλά και τι θα έλεγε σε κάποιον αναποφάσιστο, για να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ με σταυρό στον ίδιο!
”Ο αθλητισμός έχει ένα πολύ καλό στοιχείο ιδίως στα ομαδικά αθλήματα που έχω εμπειρία. Σε αναγκάζει να λειτουργείς σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μαζί με άλλους ανθρώπους”
ΕΡ: Αρχικά ας μιλήσουμε για μπάσκετ. Είσαι φίλος του αθλητισμού και ειδικότερα του μπάσκετ και ήθελα να σε ρωτήσω κατά πόσο σε έχει επηρεάσει ο αθλητισμός στη ζωή σου αλλά και στον τομέα της πολιτικής…
Μ.Χ.: ”Δικαιωματικά να μιλήσουμε για μπάσκετ, ιδίως μετά από τέτοια ματς που παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες στα playoffs της Euroleague και ιδίως τη σειρά της Φενέρ με τον Ολυμπιακό. Ο αθλητισμός με έχει επηρεάσει παντού, στη ζωή μου γενικότερα, στο τρόπο που σκέφτομαι, που δουλεύω. Παρακολουθώ αθλητισμό από μικρός, έχω καταναλώσει άπειρες ώρες. Ιδίως όταν ήμουν μικρός θυμάμαι, περίμενα πως και πως να ξημερώσει Τρίτη να πάω στο περίπτερο να αγοράσω το ”Τρίποντο”. Κάθε Τρίτη το ίδιο πρόγραμμα, να το αγοράσω και να διαβάσω τα πάντα!
Έπειτα, ο αθλητισμός έχει ένα πολύ καλό στοιχείο ιδίως στα ομαδικά αθλήματα που έχω εμπειρία. Σε αναγκάζει να λειτουργείς σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μαζί με άλλους ανθρώπους. Αυτό με έχει βοηθήσει στη δουλειά μου, επειδή δουλεύω με ομάδες, με έχει βοηθήσει στην αντιμετώπιση, στην ευθύνη και εξακολουθεί να με διαμορφώνει ως χαρακτήρα”.
ΕΡ: Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχουν κοινές γραμμές μεταξύ αθλητισμού και πολιτικής;
Μ.Χ.: ”Υπάρχουν κοινές γραμμές στην κοινωνία και από τη στιγμή που η πολιτική είναι ένα κομμάτι κοινωνικό αναμφισβήτητα υπάρχουν πολλά κοινά σημεία, ίσως περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε όλοι μας”.
ΕΡ: Τι είναι πιο απαιτητικό, ο αθλητισμός ή η πολιτική;
Μ.Χ.: ”Απαιτητικά είναι και τα δύο. Απλά, εγώ επειδή τον αθλητισμό τον κάνω ως χόμπι προφανώς μου είναι πιο ευχάριστο. Είναι η εκτόνωση, να βρεθώ με τους φίλους μου να παίξουμε, να χαλαρώσω. Αλλά και εκεί για να μην πω ψέματα θέλω να κερδίζω!
ΕΡ: Στον αθλητισμό υπάρχει και ο πρωταθλητισμός, στην πολιτική υπάρχει κάτι αντίστοιχο; Και αν η απάντηση είναι ναι, πως το προσδιορίζεις;
Μ.Χ.: ”Υπάρχει και στο επίπεδο που το κάνω τώρα, που η πολιτική είναι η κύρια ενασχόληση μου. Για να το κάνεις καλά, πρέπει να αφιερώνεις χρόνο, όλο σου το είναι, αυτός είναι λοιπόν ένας αντίστοιχος πρωταθλητισμός. Τώρα μπορώ να πω, ότι έχω καταλάβει πλήρως τα παιδιά που από μια μικρή ηλικία μπαίνουν στη διαδικασία του πρωταθλητισμού η οποία είναι τρομερά απαιτητική. Εγώ που είμαι στα 44 έχω την ωριμότητα για να ξέρω πόση ώρα πρέπει να αφιερώσω στον εαυτό μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν θα είχα τη σωστή κρίση στα 18 μου για παράδειγμα. Αυτό το γεγονός με κάνει να θαυμάζω ακόμα περισσότερο τα παιδιά που πρέπει να μπουν σε ένα πλαίσιο για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Είναι δύσκολο να έχουν την ωριμότητα και παράλληλα να ξεφύγουν από τις σειρήνες”.
”Η Εύβοια έχει τόσα πολλά σωματεία, τα οποία δεν στηρίζονται από την πολιτεία όπως θα όφειλε, αλλά καθαρά από το μεράκι και το υστέρημα κάποιων ανθρώπων που θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω ρομαντικούς”
ΕΡ: Η Εύβοια σε επίπεδο αθλητικών υποδομών, σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Μ.Χ.: ”Με μια λέξη θα έλεγα δράμα. Οι υποδομές είναι πολύ σημαντικές, αλλά αυτή η κακή κατάσταση δεν έχει να κάνει μόνο με τις υποδομές, είναι συνολική η εικόνα. Ας πούμε στο μπάσκετ αν εξαιρέσεις την Κύμη που η Εύβοια είχε δείξει πως είχε τις δυνατότητες να στηρίξει μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο, δεν έχει δοθεί η απαραίτητη βάση ούτε από την πολιτεία. Η Εύβοια έχει τόσα πολλά σωματεία, στο ποδόσφαιρο είναι πάρα πολλά, τα οποία δεν στηρίζονται από την πολιτεία όπως θα όφειλε, αλλά καθαρά από το μεράκι και το υστέρημα κάποιων ανθρώπων που θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω ρομαντικούς. Η Εύβοια έχει βγάλει κυρίως μπασκετάνθρωπους, δίπλα στην Αθήνα είμαστε, αλλά δυστυχώς δεν έχουν γίνει αυτά που έπρεπε”.
ΕΡ: Τι είναι εκείνο που πρέπει να αλλάξει κατά τη γνώμη σου;
Μ.Χ.: ‘‘Ο κάθε φορέας πρέπει να συμβάλει με το δικό του τρόπο. Οι Δήμοι πρέπει να επενδύσουν στις υποδομές, αν και αυτό δεν είναι το κυρίαρχο. Στη Χαλκίδα για παράδειγμα, το κλειστό Κανήθου αξιοπρεπές είναι το είδαμε και στα χρόνια της Κύμης. Στη Χαλκίδα υπάρχουν και μικρότερα γήπεδα μπάσκετ, κάτι που δεν ισχύει δυστυχώς για την υπόλοιπη Εύβοια. Ένας ανασταλτικός παράγοντας είναι η δύσκολη επικοινωνία του κόσμου λόγω του κακού οδικού δικτύου στο νομό. Όταν πρέπει για να φτάσεις στην Κύμη από την Αθήνα θέλεις 2,5 ώρες άντε να μπορείς να στηρίξεις μια καλή προσπάθεια. Στην Ιστιαία για παράδειγμα δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Τον αθλητισμό πρέπει να τον στηρίξεις. Πρέπει να αλλάξει το πλαίσιο, εγώ προσωπικά αυτό το έχω συζητήσει και στο Κοινοβούλιο. Χρειάζεται χρηματοδότηση από το κράτος δεν γίνεται όλο το βάρος να πέφτει στους ιδιώτες. Αλλά γενικά στη χώρα μας, ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν κάνουμε σχεδιασμό. Ο αθλητισμός είναι πολύ σημαντικός, αυτό πρέπει να το αντιληφθούν όλοι. Ο αθλητισμός σε μαθαίνει να αθλείσαι, να συνεργάζεσαι, να βάζεις στόχους. Το κυρίαρχο λοιπόν, είναι να μπει ένα πλαίσιο για το πως θα αθλούνται από το σχολείο τα παιδιά και πως θα ενισχυθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός κυρίως χρηματοδοτικά”.
ΕΡ: Πάνω σε αυτά που αναφέρεσαι, η πολιτική αν ήταν σπορ θα ήταν ατομικό ή ομαδικό άθλημα; Στον αθλητισμό κυριαρχεί το εμείς, ισχύει το ίδιο και στην πολιτική;
Μ.Χ.: ‘‘Κανονικά θα έπρεπε είναι ομαδικό, αλλά δεν είναι, κυρίως τα τελευταία χρόνια. Αυτό που βιώνω εγώ φανερώνει ότι υπερισχύει το εγώ από το εμείς. Αυτό πρέπει να αλλάξει γιατί πολλά από τα δεινά και της πολιτικής οφείλονται σε αυτή την οπτική. Οι εγωϊσμοί πολλές φορές σκοτώνουν. Καλό είναι να έχεις εγωϊσμό, αλλά πρέπει να το καταλάβουμε πως είναι ομαδικό άθλημα. Το να προοδεύω εγώ και όλοι δίπλα μου να δεινοπαθούν δεν έχει κανένα νόημα”.
”Δεν μπορώ να υποσχεθώ πράγματα που δεν μπορώ να τα κάνω, αλλά μπορώ να του πω ότι θα δουλέψω για να βελτιώσω μια κατάσταση που δεν είναι καλή για την πλειοψηφία του κόσμου”
ΕΡ: Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Τι είναι εκείνο που θα έλεγες σε κάποιον απ’ αυτούς που είναι αναποφάσιστοι, για να ψηφίσει Χατζηγιαννάκη και κατ’ επέκταση ΣΥΡΙΖΑ;
Μ.Χ.: ”Θα του έλεγα πως θα παλέψουμε να βελτιώσουμε τα πράγματα. Δεν μπορώ να υποσχεθώ πράγματα που δεν μπορώ να τα κάνω, αλλά μπορώ να του πω ότι θα δουλέψω για να βελτιώσω μια κατάσταση που δεν είναι καλή για την πλειοψηφία του κόσμου. Δεν βλέπεις αισιοδοξία στον κόσμο. Θα μου πεις, θα τα αλλάξεις εσύ από τη μια μέσα στην άλλη; Όχι, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα δουλέψω σοβαρά πάνω στα προβλήματα της Εύβοιας και σιγά-σιγά να βελτιώνουμε την κατάσταση σε εκείνους που δυσκολεύονται, που είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχω υποσχεθεί ποτέ στη ζωή μου πράγματα που δεν μπορώ να τα κάνω. Δουλειά-δουλειά-δουλειά το τρίπτυχο και στο τέλος κάνουμε και τον λογαριασμό”.
”Το 2-1 του Ολυμπιακού με το διπλό στην Τουρκία, ήταν από εκείνα τα ματς που λες, γι’ αυτό γουστάρουμε το μπάσκετ!”
ΕΡ: Ας επιστρέψουμε όμως στο αγαπημένο μας σπορ. Υποθέτω ότι θα βλέπεις τη σειρά της Φενέρ με τον Ολυμπιακό…
Μ.Χ.: ”Τρομερά παιχνίδια, φανταστική σειρά! Εγώ δεν είμαι Ολυμπιακός, για να είμαι δίκαιος, αλλά είναι τόσο ωραία ομάδα ο Ολυμπιακός, με ομαδικό πνεύμα, έχει μυαλό, κορμιά. Η Φενέρ επίσης μια πολύ καλοστημένη ομάδα σε όλη τη σειρά, τον έχει διαβάσει πολύ καλά τον Ολυμπιακό, σε μια μονομαχία εκτός των άλλων μεταξύ δύο εκ των κορυφαίων προπονητών της Ευρώπης που είναι Έλληνες, του Μπαρτζώκα και του Ιτούδη.
Ιδίως το 2-1 του Ολυμπιακού με το διπλό στην Τουρκία, ήταν από εκείνα τα ματς που λες, γι’ αυτό γουστάρουμε το μπάσκετ! Μου άρεσε επίσης, ότι οι προσωπικότητες που καθόρισαν αυτό ματς και από τις δύο ομάδες, είχαν να κάνουν με την Ελλάδα και το Ελληνικό μπάσκετ. Ο Καλάθης άλλαξε όλο το ρυθμό, απίστευτος ο Ντόρσεϊ που μπορεί να μην είναι δημιούργημα του Ελληνικού μπάσκετ αλλά είναι Έλληνας, με καθαρό μυαλό κάτι που δεν το συνηθίζει και φυσικά οι Σλούκας και Βεζένκοφ που πήραν μόνοι τους το ματς. Ο Βεζένκοφ μπορεί να μην είναι Έλληνας, αλλά είναι πιο Έλληνας από τους περισσότερους Έλληνες και είναι πάνω απ’ όλα δημιούργημα του Ελληνικού μπάσκετ. Ο Βεζένκοφ είναι όλα όσα αγαπήσαμε στο Ελληνικό μπάσκετ και με ένα ταλέντο που το έχει δουλέψει. Το ματς αυτό που ήταν και το σημαντικότερο για να επιστρέψει το πλεονέκτημα έδρας του Ολυμπιακού, το κέρδισαν τελικά οι δύο πιο έξυπνοι παίκτες από τους 10 που ήταν πάνω στο παρκέ, ο Σλούκας και ο Βεζένκοφ. Και το τελευταίο καλάθι της Φενέρ με τον Γκούντουριτς ήταν τρομερό. Εμένα προσωπικά μου αρέσει το Ευρωπαϊκό μπάσκετ, το σκεπτόμενο μπάσκετ και πιστεύω πως με τους Σέρβους έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά”.
”Ο Βεζένκοφ μου αρέσει πολύ και τον παρακολουθώ από τότε που ήταν στα εφηβικά του Άρη μαζί με τον Μποχωρίδη, που βγήκαν πρωταθλητές Ελλάδας. Από τότε μου είχε κάνει εντύπωση, 17 χρονών τότε που είχε βγει mvp, πόσο σοβαρό παιδί ήταν, πόσο μυαλωμένος”
ΕΡ: Όποτε έχεις χρόνο παρακολουθείς αγώνες, πηγαίνεις γήπεδο;
Μ.Χ.: ”Ναι, όποτε έχω χρόνο πηγαίνω αλλά και παρακολουθώ. Όταν ήταν η Κύμη στην Α1 πήγαινα συχνά στο γήπεδο. Μου άρεσε που μέσα στην Εύβοια, στη Χαλκίδα, υπήρχε εκπρόσωπος στην Α1. Είχα δει αρκετά παιχνίδια, όπως με τον Ολυμπιακό που ήταν ματσάρα. Σ εκείνο το ματς είχα βγάλει και φωτογραφία με τον Βεζένκοφ. Αυτός ο παίκτης μου αρέσει πολύ και τον παρακολουθώ από τότε που ήταν στα εφηβικά του Άρη μαζί με τον Μποχωρίδη, που βγήκαν πρωταθλητές Ελλάδας. Από τότε μου είχε κάνει εντύπωση 17 χρονών τότε που είχε βγει mvp, πόσο σοβαρό παιδί ήταν, πόσο μυαλωμένος. Αυτός ο παίκτης είμαι χαρούμενος γιατί έχει δικαιώσει και τις δικές μου προσδοκίες. Είχα χαρεί που είχε πάει στην Μπαρτσελόνα, δεν του βγήκε εκείνη η ομάδα όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά χάρη στη δουλειά του έφτασε εδώ που είναι σήμερα”.
”Αν μου έλεγαν, αν μπορούσες να γίνεις μπασκετμπολίστας ποιος θα ήθελες να ήσουν, θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Διαμαντίδης”
ΕΡ: Παρακολουθείς πολλά χρόνια Ελληνικό μπάσκετ. Ποιος πιστεύεις ότι είναι εκείνος ο παίκτης που διαμόρφωσε χαρακτήρες, που άλλαξε τον τρόπο που βλέπαμε το άθλημα;
Μ.Χ.: ‘‘Αναμφίβολα ο Γκάλης. Εγώ υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί, έχω μεγαλώσει σε ”πράσινο” περιβάλλον στου Ζωγράφου, πήγαινα πάντα στον Παναθηναϊκό, αλλά η μπασκετική μου λατρεία ήταν ο Άρης του Γκάλη, ήταν εκείνος που με έκανε να στραφώ στο μπάσκετ. Από εκεί και πέρα είναι πάρα πολλοί παίκτες που συνέχισαν σε αυτό το δρόμο.
Ο Διαμαντίδης είναι ένας μπασκετμπολίστας που θαυμάζω όσο κανένας. Αν μου έλεγαν, αν μπορούσες να γίνεις μπασκετμπολίστας ποιος θα ήθελες να ήσουν, θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Διαμαντίδης! Ευτυχώς το Ελληνικό μπάσκετ έχει βγάλει τεράστιους παίκτες. Ο Γιαννάκης, ο Φάνης Χριστοδούλου ότι πιο κοντά σε πρότυπο παίκτη που έκανε όλες τις δουλειές στο γήπεδο, στη δεύτερη τεράστια φουρνιά ξεχωρίζω ασφαλώς τον Σπανούλη τον οποίο επίσης τον παρακολουθούσα από το Μαρούσι, παίκτης με τρομερή αυτοπεποίθηση που δούλεψε ασταμάτητα ξεπερνώντας το ταβάνι του για να γίνει θρύλος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Παπαλουκάς ένας δίμετρος πλέι-μέικερ για την εποχή του κάτι πρωτοποριακό, του οποίου δεν του ήταν στρωμένος ο δρόμος, καθώς ναι μεν στον Πανιώνιο έφτασε σε εξαιρετικό επίπεδο, με συμπαίκτη τον Διαμαντόπουλο που με τη σειρά του δεν έφτασε στο επίπεδο που περιμέναμε, αλλά χρειάστηκε να πάει στην ΤΣΣΚΑ να τον εμπιστευτεί ο Ίβκοβιτς και εκεί να κάνει το πέταγμά του. Από κάποια στιγμή και μετά αν θα κάνεις το κάτι παραπάνω πιστεύω πως έχει να κάνει με ένα ”ξεκλείδωμα” στο μυαλό. Αυτοί οι παίκτες που το κατάφεραν έκαναν την καριέρα που θαυμάσαμε. Εκείνοι που δεν τα κατάφεραν, προφανώς και ήταν θέμα δουλειάς, αλλά όχι μόνο αυτό. Είχε να κάνει και με το λεγόμενο ”ξεκλείδωμα”. Μου αρέσει να μελετάω τους παίκτες του μπάσκετ, το κάνω από παλιά και παρακολουθώ την εξέλιξη τους. Έχει βγάλει τεράστιους παίκτες το Ελληνικό μπάσκετ. Έχουμε κλάψει, έχουμε γελάσει, έχουμε…σπάσει τηλεοράσεις, έχουμε τα κάνει τα πάντα μαζί τους!”.
”Εκεί που είσαι απογοητευμένος, βλέπεις τις δηλώσεις αυτού του παιδιού και λες χαλάλι του, του χρόνου θα πάει να το πάρει γιατί είναι αυτός που είναι. Αλλά και να μην το πάρει, πάλι χαλάλι του…”
ΕΡ: Ξεχωριστή ερώτηση, θέλουμε να μας κάνεις ειδική αναφορά στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και σε αυτό που πετυχαίνει στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ…
Μ.Χ.: ”Μαγική οικογένεια! Ο Γιάννης αποτυπώνει τόσα πράγματα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Ούτε όταν τον βλέπαμε στον Φιλαθλητικό, όπου είχα τη χαρά να τον παρακολουθώ από κοντά καθότι κάτοικος Ζωγράφου. Μάλιστα το πρώτο γηπεδάκι του Φιλαθλητικού, ήταν αυτό που παίζαμε και εμείς μπάσκετ ως πιτσιρικάδες, απείχε 50 μ. από το Δημοτικό σχολείο που πήγαινα τότε. Θυμάμαι εκείνο το μπαράζ με την Κηφισιά που φτάσαμε μια ανάσα από την Α1. Από τότε, λέγαμε για αυτά τα αδέρφια που κάνουν θαύματα, ιδίως ασφαλώς για τον Γιάννη κάτι που φάνηκε στην πορεία. Τι να πω για αυτό το παιδί; Αποκλείστηκε τις προάλλες και στεναχωρηθήκαμε. Δεν το είδα το ματς, είναι δύσκολες αυτές οι μέρες για εμάς, αλλά το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να ανοίξω το κινητό να δω τι έκανε το Μιλγουόκι.
Να σου πω την αλήθεια την είχα φοβηθεί το σταύρωμα με το Μαϊάμι, δεν τους ταιριάζει αυτή η ομάδα. Αλλά εκεί που είσαι απογοητευμένος, βλέπεις τις δηλώσεις αυτού του παιδιού και λες χαλάλι του, του χρόνου θα πάει να το πάρει γιατί είναι αυτός που είναι. Αλλά και να μην το πάρει, πάλι χαλάλι του…Αυτό που αφήνει σαν αποτύπωμα και αυτό που διδάσκει σαν άνθρωπος, η σεμνότητα, η στοχοπροσήλωση, η δουλειά του, η αγάπη του στην οικογένεια, είναι τρομερή. Έχει μπει μέσα στη μεγαλύτερη Λίγκα του κόσμου, τον παρακολουθούν δισεκατομμύρια άνθρωποι και αυτό το παιδί διδάσκει. Μακάρι να είναι καλά στην υγεία του, να τον έχουμε φάρο και να συνεχίσει να αφήνει το αποτύπωμα του πετυχαίνοντας όλους τους στόχους που θέτει”.
ΕΡ: Υπάρχει αθλητική συμβουλή που θα μπορούσες να δώσεις;
Μ.Χ.: ”Να συμβουλεύσω όλα τα παιδιά και κυρίως τους γονείς τους, να προτρέπουν τα παιδιά τους να αθλούνται. Ο αθλητισμός σου αλλάζει τα μυαλά, τον τρόπο σκέψης, σε εκτονώνει, σου αλλάζει τη ζωή ολόκληρη, μόνο θετικά στοιχεία μπορείς να πάρεις από τον αθλητισμό. Και κυρίως να τον αντιλαμβάνονται τον αθλητισμό όπως ακριβώς είναι. Ένα παιχνίδι και τίποτα παραπάνω. Μαθαίνεις μέσα απ’ αυτό. Μακάρι όλοι οι νέοι να αθλούνται και εμείς ως πολιτεία να είμαστε δίπλα τους και να τους στηρίζουμε στις προσπάθειες τους, είτε είναι ερασιτέχνες είτε επαγγελματίες”.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Νικολάου
